Cztery dziwne opowieści Algernona Blackwooda, fantastyka, horror, klasyka, fantasy

Opinie czytelników

Zbiór „Four Weird Tales” Algernona Blackwooda to mieszanka klimatycznego opowiadania i żywej prozy. Książka zawiera cztery opowiadania, które poruszają tematy weird fiction, natury i zjawisk nadprzyrodzonych. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają nawiedzającą atmosferę i głębię narracji, inni uważają, że styl pisania jest zbyt opisowy, a tempo powolne. Ogólnie rzecz biorąc, fani klasycznego weird fiction mogą cieszyć się tym zbiorem, choć może nie spodobać się każdemu.

⬤ Pięknie napisana, sugestywna proza.
⬤ Mocna atmosfera i wciągająca fabuła.
⬤ Zawiera unikalne i pomysłowe opowieści, szczególnie dla fanów klasycznego weird fiction.
⬤ Świetna wartość, ponieważ jest darmowa lub tania.
⬤ Oferuje prowokujące do myślenia tematy i otwarte wnioski.
⬤ Wywołuje poczucie grozy i zachwytu.

⬤ Historie mogą być zbyt opisowe i powolne.
⬤ Niektóre historie wydają się przeciągnięte lub przewidywalne.
⬤ „Piasek” jest wyjątkowo długi i może nie spełnić oczekiwań wszystkich czytelników.
⬤ Język może stanowić wyzwanie dla współczesnych czytelników.
⬤ Problemy z nawigacją odnotowane w formatach elektronicznych z powodu braku struktury.

(na podstawie 23 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Four Weird Tales by Algernon Blackwood, Fiction, Horror, Classics, Fantasy

Zawartość książki:

Blackwood napisał ponad 200 opowiadań i 12 powieści, a przez niektórych uważany jest za największego pisarza nadprzyrodzonego początku XX wieku. Jego historie najczęściej rozgrywają się w zwyczajnym świecie, więc kiedy pojawiają się elementy grozy i duchy, zaskakują narratora i czytelnika.

Nawet najbardziej niewinne spotkanie (jak w "Blasku śniegu") może przerodzić się w wydarzenie pełne grozy. "Dziewczyna stanęła przed nim, bardzo blisko, poczuł jej chłodny oddech na policzkach, jej włosy przeleciały oślepiająco przez jego oczy, a wraz z nią przyszedł lodowaty wiatr.

Zobaczył jej biel ponownie blisko, wydawało się, że jego wzrok przeszedł przez nią w przestrzeń, jakby nie miała twarzy ". "