Czekając na barbarzyńców: Eseje od klasyki do popkultury

Opinie czytelników

Zbiór esejów Daniela Mendelsohna „Czekając na barbarzyńców” łączy w sobie wnikliwe komentarze na temat kultury popularnej, literatury i świata klasycznego. Eseje badają zatarte granice między rzeczywistością a sztucznością, dążąc raczej do poczucia odnowy niż rozpaczy. Pisarstwo jest często chwalone za głębię, inteligencję i przystępność, chociaż niektórzy czytelnicy uważają, że zakłada ono poziom wiedzy klasycznej, który może ograniczać jego atrakcyjność.

⬤ Błyskotliwe i pouczające eseje
⬤ głęboka analiza literacka
⬤ wnikliwa i inteligentna perspektywa
⬤ łączy klasyczny kontekst ze współczesną kulturą
⬤ wciągający styl pisania
⬤ zachęca do głębszego docenienia literatury i sztuki.

⬤ Może zakładać, że czytelnik ma silne zaplecze w klasyce
⬤ niektóre eseje na temat studiów gejowskich mogą nie rezonować ze wszystkimi czytelnikami
⬤ nie wszystkie sekcje są równie atrakcyjne
⬤ eklektyczna kolekcja może wydawać się przypadkowa dla niektórych.

(na podstawie 18 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Waiting for the Barbarians: Essays from the Classics to Pop Culture

Zawartość książki:

FINALISTA NAGRODY NARODOWEGO KOŁA KRYTYKÓW KSIĄŻKI.

ORAZ NAGRODY PEN ART OF THE ESSAY.

Przez ostatnie półtorej dekady recenzje Daniela Mendelsohna dla The New York Review of Books, The New Yorker i The New York Times Book Review przyniosły mu reputację "jednego z największych krytyków naszych czasów" ( Poets & Writers ). W "Czekając na barbarzyńców" zebrał dwadzieścia cztery swoje najnowsze eseje - z których każdy błyszczy "werwą i blaskiem", "przenikliwością i pasją" - dotyczące szerokiego zakresu tematów, od Avatara po wiersze Arthura Rimbauda, od naszej niewyczerpanej fascynacji Titaniciem po Dzienniki Susan Sontag. Z wykształcenia klasyk, autor dwóch bestsellerowych książek wspomnieniowych, Mendelsohn z łatwością porusza się od wnikliwych rozważań na temat sposobów, w jakie klasycy nadal dają się odczuć we współczesnym życiu i literaturze (mit grecki w musicalu Spider-Man, tłumaczenia Safony Anne Carson) po przenikliwe spojrzenia na popowe spektakle - z których żaden nie jest bardziej kontrowersyjny niż jego analiza Mad Men.

Zebrano tu również eseje poświęcone sztuce fikcji, od holokaustowego hitu Jonathana Littella The Kindly Ones po zapomniane perełki, takie jak powieści Theodora Fontane. W ostatniej części, "Private Lives", poprzedzonej esejem Mendelsohna z New Yorkera na temat fałszywych pamiętników, rozważa on życie i twórczość pisarzy tak różnych jak Leo Lerman, No l Coward i Jonathan Franzen. Czekając na barbarzyńców po raz kolejny udowadnia, że "rozmach Mendelsohna jako krytyka kultury jest równie imponujący, jak jego głębia".