Czarownica jako muza: Sztuka, płeć i władza we wczesnonowożytnej Europie

Opinie czytelników

Książka Lindy Hults oferuje dogłębną eksplorację historii sztuki, koncentrując się w szczególności na przedstawianiu czarownic w sztuce z okresu wczesnej nowożytności. Integruje konteksty historyczne, społeczne i teologiczne oraz odwołuje się do wybitnych dzieł artystów z tego okresu, takich jak Goya i Baldung Grien. Czytelnicy uznali książkę za wciągającą, wnikliwą i korzystną dla badań akademickich.

Szczegółowa wiedza z zakresu historii sztuki, wciągający styl pisania, dogłębna analiza kontekstów historycznych i społecznych, powiązania sztuki wizualnej z ważnymi tematami i wydarzeniami kulturowymi, przydatna do badań akademickich, polecana entuzjastom historii sztuki.

Niektórzy czytelnicy oczekiwali bardziej bezpośredniej analizy konkretnych obrazów czarownic, a nie szerszego podejścia kontekstowego.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Witch as Muse: Art, Gender, and Power in Early Modern Europe

Zawartość książki:

Tematy okultystyczne od dawna fascynowały artystów, a temat czarownic - ich wyimaginowanych ciał i fantastycznych rytuałów - był popularny wśród malarzy i grafików we wczesnonowożytnej Europie.

Skupiając się na kilku artystach, Linda C. Hults bada historyczne i teoretyczne konteksty ich pracy, aby zbadać sposoby przedstawiania czarownic i motywacje tych przedstawień.

Studiując prace takich artystów jak D rer, Baldung, Jacques de Gheyn II i Goya, Hults dostrzega wzorce sugerujące, że obrazy czarów służyły zarówno jako wyraz artystycznej licencji, jak i narzędzie autopromocji dla artystów. Te wyobrażone wizerunki czarownic miały na celu przyciągnięcie uwagi potężnych i ważnych mecenasów, ponieważ czary były przedmiotem debaty w ośrodkach politycznych i intelektualnych. Wczesne ryciny świadków D rera wykonane w następstwie Malleus maleficarum z 1487 roku były kluczowe w łączeniu uwodzicielskiej lub postarzałej kobiecej formy z niebezpieczeństwami związanymi z czarami.

Spolaryzowana idea płci przenikała wiele aspektów wczesnonowożytnej kultury, w tym teorię sztuki. Tak jak zwodnicza kobieta-czarownica uosabiała nadużywanie wyobraźni i fantazji, tak artysta-mężczyzna przedstawiał siebie jako wykorzystującego te zdolności w produktywny i rozsądny sposób.