Ocena:
Książka dostarcza szczegółowego kontekstu historycznego dotyczącego brutalności policji i korupcji w samorządach miejskich i systemach sądowniczych, odzwierciedlając złożoność relacji rasowych w Ameryce. Jest dobrze zbadana i ciekawie napisana, ożywiając zaangażowane osoby.
Zalety:Dobrze zbadany, wciągający styl pisania, zapewnia cenny kontekst historyczny, bada złożone relacje rasowe i ożywia postacie historyczne.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać strukturę książki za mniej atrakcyjną, ponieważ nie jest to powieść, a raczej szczegółowa relacja.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Black Rage in New Orleans: Police Brutality and African American Activism from World War II to Hurricane Katrina
W książce Black Rage in New Orleans Leonard N. Moore przedstawia szokującą historię policyjnej korupcji w Crescent City od czasów II wojny światowej do huraganu Katrina, a także równoczesny wzrost licznej i energicznej czarnej opozycji wobec niej. W Nowym Orleanie przestępczość, nadużywanie narkotyków i morderstwa były na porządku dziennym, a niedostatecznie opłacana, nieodpowiednio obsadzona i słabo wyszkolona policja często uciekała się do brutalności wobec Afroamerykanów. Endemiczna korupcja wśród funkcjonariuszy policji rosła wraz ze wzrostem wskaźnika przestępczości w mieście, generując gniew i frustrację wśród czarnej społeczności Nowego Orleanu. Zamiast pozostać biernymi, Afroamerykanie w mieście utworzyli organizacje przeciwko brutalności, organizowali marsze, organizowali zasiadki, bojkotowali, wyrażali swoje obawy na posiedzeniach rady miasta i domagali się sprawiedliwego traktowania.
Moore bada zdumiewający wachlarz nadużyć NOPD - zabójstwa, przemoc seksualną wobec kobiet, profilowanie rasowe i współudział w handlu narkotykami, prostytucji, włamaniach, programach ochrony i przemycie broni - oraz coraz głośniejsze wezwania do reform ze strony czarnej społeczności miasta. Dokumentując nękanie przez policję działaczy na rzecz praw obywatelskich w latach 50-tych i 60-tych, Moore analizuje agresywne techniki policyjne w latach 70-tych i próby Ernesta "Dutcha" Moriala - pierwszego czarnoskórego burmistrza Nowego Orleanu - zreformowania policji pod koniec lat 70-tych i na początku lat 80-tych. Moore ujawnia, że nawet gdy departament zatrudnił więcej afroamerykańskich funkcjonariuszy w ramach tych reform, korupcja i brutalność trwały nieprzerwanie pod koniec lat 80. i na początku lat 90. ubiegłego wieku.
Dramatyczne zmiany w kierownictwie departamentu, wraz z pomocą z dotacji federalnych, w końcu pomogły w profesjonalizacji sił i osiągnięciu długo oczekiwanych ulepszeń w Departamencie Policji w Nowym Orleanie. Społecznościowe praktyki policyjne, zwiększone szkolenia, lepsze płace i szereg innych reform przez pewien czas wydawały się sygnalizować prawdziwą zmianę w departamencie. Epilog książki, "Policing Katrina", analizuje jednak, w jaki sposób nieskuteczność NOPD wpłynęła na jego zdolność do radzenia sobie z największą klęską żywiołową w historii Ameryki, sugerując, że owoce reform mogły być bardziej tymczasowe niż trwałe.
Black Rage in New Orleans to pierwsze obszerne studium brutalności policji i protestów Afroamerykanów w dużym amerykańskim mieście, które okaże się niezbędne dla każdego, kto interesuje się stosunkami rasowymi w amerykańskich ośrodkach miejskich.
