Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Black, Red, and Deadly” autorstwa Arta Burtona odkrywa nieopowiedziane historie czarnoskórych i indiańskich stróżów prawa i banitów w czasach po wojnie secesyjnej w Oklahomie i na Zachodzie. Łączy dokumentację historyczną z osobistymi relacjami, zapewniając cenny wgląd w często pomijany aspekt amerykańskiej historii.
Zalety:Książka jest dobrze zbadana, pouczająca i przedstawia unikalne spojrzenie na wkład czarnoskórych i indiańskich postaci w historię Zachodu. Czytelnicy uznali ją za wciągającą, a wielu z nich stwierdziło, że była to fascynująca lektura, której nie mogli odłożyć. Włączenie zdjęć i podstawowych materiałów źródłowych zwiększa jej wartość historyczną.
Wady:Niektórzy czytelnicy zauważyli, że narracja może być czasami chaotyczna i trudna do naśladowania, przez co jest mniej spójna niż oczekiwano. Inni uważali, że czasami przeradza się ona w zwykłe opisywanie przemocy, a nie w fascynującą narrację. Kilka osób stwierdziło, że niektóre fragmenty książki są trudne w odbiorze.
(na podstawie 25 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Black, Red and Deadly: Black and Indian Gunfighters of the Indian Territory, 1870-1907
Zawartość książki:
Cherokee Bill, jeden z najpodlejszych z podłych, został powieszony za zamordowanie trzynastu mężczyzn, zanim skończył dwadzieścia lat. Autor Art Burton opowiada o wyczynach Cherokee Billa i innych czarnych i indiańskich banitów i stróżów prawa w książce Black, Red, and Deadly, historii prawa i bezprawia na Terytorium Indiańskim.
Opowiada także o Dicku Glassie, najbardziej znanym afroamerykańskim banicie w latach 80. XIX wieku, Nedzie Christie, najbardziej przerażającym indiańskim banicie swoich czasów, gangu Rufusa Bucka, który zyskał natychmiastową sławę dzięki morderstwom, grabieżom i gwałtom, a także innym, którzy podążali szlakiem zbrodni. Autor przedstawia Ezekiela Proctora, jedynego człowieka, z którym rząd USA zawarł traktat, indiańskich policjantów znanych jako "Lighthorsemen", nieustraszonego Sama Sixkillera, czarnoskórych mężczyzn, którzy jeździli dla sędziego Parkera, "wiszącego sędziego", takich jak Grant Johnson i Bass Reeves, największy łowca ludzi ze wszystkich.
Afroamerykanie byli zatrudniani jako oficerowie pokojowi ze względu na ich wiedzę o Terytorium Indiańskim. Całkowicie czarne jednostki kalwarii zbudowały Fort Sill w latach siedemdziesiątych XIX wieku i utrzymywały osadników w ryzach przed Land Run w 1889 roku, kiedy Terytorium Oklahomy zostało otwarte dla osadnictwa.
