Opinie czytelników
Podsumowanie:Something Like Home to powieść-in-verse, która opowiada przejmującą historię Laury, młodej dziewczyny zmagającej się z następstwami wezwania pogotowia ratunkowego do swoich rodziców, którzy zmagają się z uzależnieniem od substancji psychoaktywnych. Wysłana do ciotki, której ledwo zna, Laura radzi sobie ze złożonymi emocjami, relacjami i koncepcją domu, próbując jednocześnie ponownie połączyć się z rodzicami. Poprzez tematy uzależnienia, opieki krewniaczej i odnajdywania przynależności, książka głęboko rezonuje zarówno z czytelnikami w średnim wieku, jak i dorosłymi.
Zalety:Książka jest pięknie napisana wierszem, dzięki czemu jest przystępną i wciągającą lekturą. Z wrażliwością i głębią porusza ciężkie tematy, takie jak uzależnienie, dynamika rodziny i zdrowie emocjonalne. Postać Laury jest wiarygodna, a jej podróż przez radzenie sobie ze zmianami i znajdowanie wsparcia jest krzepiąca. Uwzględnienie różnorodnych tematów i postaci, a także przedstawienie doświadczeń związanych z opieką zastępczą, dodaje znacznej wartości narracji. Czytelnicy doceniają emocjonalny oddźwięk i potężną eksplorację perspektyw dzieci w trudnych okolicznościach.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać tematy reprezentacji LGBTQ+ i preferowanych zaimków za kontrowersyjne, uznając je za nieodpowiednie dla literatury dziecięcej. Dodatkowo, podczas gdy wielu docenia książkę za jej emocjonalną głębię, niektórzy mogą czuć się przytłoczeni ciężkimi tematami, które mogą być zbyt intensywne dla młodszych odbiorców.
(na podstawie 23 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Something Like Home
Zawartość książki:
Poruszająca powieść wierszem, w której zagubiony pies pomaga samotnej dziewczynce odnaleźć drogę do domu, do rodziny... a po drodze odnajdują rodzinę w sobie nawzajem. Od nagrodzonej Newbery Honor autorki Iveliz Explains It All.
"Zaufaj mi: ta książka poruszy twoje serce." --Barbara O'Connor, autorka bestsellera New York Timesa "Życzenie".
Titi Silvia zostawia mnie samą, żebym się rozpakowała.
Ale to nie tak, że przywiozłam ze sobą mnóstwo rzeczy.
Jak przygotować się na nieprzygotowanie?
Jak zmieścić całe swoje życie w jednej torbie?
I jak mam zaufać służbom socjalnym?
Kiedy oni nie chcą mi zaufać?
Laura Rodrguez Coln ma plan: bez względu na to, co powiedzą dorośli, znów zamieszka z rodzicami. Czy można ją za to winić? Trudno jest zaprzyjaźnić się z nowym dzieckiem w szkole. I chociaż pobyt w domu ciotki jest w porządku, to po prostu nie to samo, co przebywanie we własnej przestrzeni.
Kiedy więc Laura znajduje szczeniaka, wydaje się, że to przeznaczenie. Jeśli uda jej się wyszkolić szczeniaka na psa terapeutycznego, może będzie mogła odwiedzać rodziców. Może pies pomoże im wyzdrowieć i w końcu wszystko wróci do normy.
W końcu jak wytłumaczyć innym, że technicznie rzecz biorąc jest się dzieckiem zastępczym, mimo że mieszka się z ciotką? A co najważniejsze... jak wyjaśnić, że nie jesteś tam, gdzie jest twoje miejsce i chcesz po prostu wrócić do domu?
