Córki Dixie: Zjednoczone Córy Konfederacji i zachowanie kultury konfederackiej

Opinie czytelników

Książka zagłębia się w historię i wpływy Zjednoczonych Córek Konfederacji (UDC), szczegółowo opisując ich wysiłki na rzecz przepisania historii Południa i podtrzymania ideałów Konfederacji. Zapewnia krytyczną analizę ich roli w kształtowaniu narracji wokół wojny secesyjnej i ich dalszego wpływu na społeczeństwo amerykańskie.

Książka oferuje zaskakujący i dogłębny wgląd w wpływ UDC, zmieniając perspektywę czytelników na wojnę secesyjną. Jest dobrze zbadana i stawia ważne pytania dotyczące narracji otaczających historię Konfederacji oraz ich wpływu na współczesne dyskusje na temat rasizmu i dziedzictwa. Czytelnicy doceniają jej znaczenie w obecnym klimacie debaty na temat pomników Konfederacji.

Niektóre recenzje zwracają uwagę na słabe strony publikacji, w szczególności brak dogłębnej analizy niektórych obszarów, takich jak różnice między córkami i synami Konfederacji oraz interakcje ze współczesnymi kwestiami rasizmu. Krytycy wspominają również o dostrzegalnej stronniczości w perspektywie autora i braku odpowiedniego przedstawienia alternatywnych poglądów.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Dixie's Daughters: The United Daughters of the Confederacy and the Preservation of Confederate Culture

Zawartość książki:

Pięć najlepszych książek Wall Street Journal na temat przegranej sprawy Konfederatów.

Nagroda Południowego Stowarzyszenia Kobiet Historyków im. Julii Cherry Spruill.

Nawet bez prawa głosu, członkinie Zjednoczonych Córek Konfederacji okazały się mieć ogromny wpływ społeczny i polityczny na całym Południu - wszystko w imię zachowania kultury Konfederacji. Karen Cox śledzi historię UDC, organizacji założonej w 1894 roku w celu usprawiedliwienia pokolenia Konfederatów i uhonorowania Zaginionej Sprawy. W tym wydaniu, z nową przedmową, Cox przyznaje się do śmiertelnych zamieszek w Charlottesville w Wirginii, pokazując, dlaczego mity otaczające Konfederację wciąż trwają.

Córki, jak popularnie nazywano członkinie UDC, były córkami pokolenia Konfederatów. Podczas gdy kobiety z Południa od dawna były liderkami w wysiłkach na rzecz upamiętnienia Konfederacji, członkinie UDC uczyniły z Utraconej Sprawy ruch mający na celu nie tylko upamiętnienie, ale także odzyskanie niepodległości. Wznosiły pomniki, monitorowały historię pod kątem zgodności z prawdą i starały się edukować kolejne pokolenia białych południowców na temat idyllicznej przeszłości i słusznej sprawy - praw stanowych. Domy dla żołnierzy i wdów, utrwalanie mitologii starożytnego Południa i pro-południowe podręczniki w białych szkołach publicznych regionu były integralną częścią ich misji tworzenia Nowego Południa na wzór Starego. Członkowie UDC dążyli do przekształcenia porażki militarnej w polityczne i kulturowe zwycięstwo, w którym prawa stanów i supremacja białych pozostały nienaruszone. W zakresie, w jakim odniosły sukces, Córki pomogły zachować i utrwalić program Nowego Południa, który obejmował utrzymanie społecznego status quo.

Umieszczając działalność organizacji w kontekście powojennego i postępowego Południa, Cox szczegółowo opisuje początki i wczesny rozwój UDC, jej wysiłki na rzecz gromadzenia i ochrony rękopisów i artefaktów oraz budowy pomników, a także jej późniejszą rolę w ruchu pokojowym i I wojnie światowej. Ta niezwykła historia organizacji przedstawia portret dwóch pokoleń południowych kobiet, których wysiłki pomogły ukształtować kulturę społeczną i polityczną Nowego Południa. Oferuje również nowe spojrzenie historyczne na temat pamięci o Konfederacji i roli, jaką południowe kobiety odegrały w jej rozwoju.

.