Córki 1968 roku: Redefiniowanie francuskiego feminizmu i ruchu wyzwolenia kobiet

Opinie czytelników

Daughters of 1968 to wnikliwa eksploracja historii i ewolucji francuskiego feminizmu, głęboko łącząca dawne walki o równość kobiet ze współczesnymi kwestiami. Szczegółowe badania Greenwalda i przystępny styl pisania sprawiają, że jest to pouczająca i prowokująca do myślenia lektura.

Książka jest chwalona za precyzyjne i bogate w informacje teksty, kompleksowe ujęcie historyczne i zdolność do rysowania powiązań między przeszłymi i obecnymi walkami feministycznymi. Jest uważana za głębokie zanurzenie się zarówno w znane, jak i nowe aspekty historii feminizmu, odpowiednie dla czytelników o różnym poziomie wiedzy o kulturze francuskiej. Wieloaspektowe podejście podkreśla wkład wielu kobiet w ten ruch i jest postrzegane jako aktualne i istotne dla bieżących kwestii społecznych.

Chociaż w recenzjach nie wymieniono żadnych konkretnych wad, złożoność tematu może stanowić wyzwanie dla czytelników niezaznajomionych z niuansami feminizmu lub historii Francji, potencjalnie wymagając bardziej ukierunkowanej wiedzy podstawowej.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Daughters of 1968: Redefining French Feminism and the Women's Liberation Movement

Zawartość książki:

Córki 1968 to historia francuskiego feminizmu w latach 1944-1981, kiedy to feminizm odgrywał kluczową rolę polityczną w historii Francji. Kluczowe kobiety w tej epoce były często lewicowcami zaangażowanymi w materialistyczną krytykę społeczeństwa i były częścią powojennej tradycji, która doprowadziła do powszechnych zmian społecznych, reorganizacji miejsca pracy i przepisów regulujących wszystko, od aborcji po małżeństwo.

Wydarzenia z maja 1968 roku - z ich radykalnym indywidualizmem i antyautorytaryzmem - spowodowały zerwanie z przeszłością, a ruch kobiecy podzielił się na dwa nurty. Jeden stał się uniwersalistyczny i intensywnie aktywistyczny, drugi partykularny i mniej aktywistyczny, dystansując się od współczesnego feminizmu. Ta teoretyczna debata przejawiała się w walkach między kobietami i organizacjami na ulicach i w sądach.

Historia francuskiego feminizmu to historia kobiecych roszczeń do indywidualizmu i obywatelstwa, które zostały przyznane ich męskim odpowiednikom, przynajmniej co do zasady, w 1789 roku. Jednak francuskie kobiety częściej przywdziewały płaszcz partykularyzmu, powołując się na swój wkład jako matki, aby udowodnić swoją wartość jako obywatelki, niż zrzucały go, domagając się absolutnej równości. Nieliczne wyjątki, takie jak Simone de Beauvoir czy aktywistki z lat siedemdziesiątych, ilustrują różnorodność i napięcia we francuskim feminizmie, w miarę jak Francja zmieniała się z kraju korporacjonistycznego i nastawionego na tradycję w kraj naznaczony indywidualizmem i nowoczesnością.

Lisa Greenwald spędziła prawie dekadę pracując i badając ruch kobiecy we Francji, wspierana przez Andrew W. Mellon Fellowship i granty francuskiego rządu. Pracowała jako konsultant i wewnętrzny historyk dla różnych organizacji non-profit i fundacji we Francji, Chicago i Nowym Jorku. Uczy historii w Stuyvesant High School w Nowym Jorku.