Córki 1968 roku: Redefinicja francuskiego feminizmu i ruchu wyzwolenia kobiet

Opinie czytelników

Daughters of 1968 autorstwa Greenwald to kompleksowe badanie historii francuskiego feminizmu, szczegółowo opisujące jego początki, ewolucję i powiązania ze współczesnymi kwestiami równości płci. Książka skutecznie ilustruje zmagania kobiet i wkład różnych głosów w ruch, dzięki czemu jest istotna dla dzisiejszej walki o równość.

Tekst jest precyzyjny, łatwy do naśladowania i prowokujący do myślenia. Zapewnia szczegółowy opis historyczny, który zachęca do porównań z obecnymi walkami. Książka jest przystępna dla czytelników niezaznajomionych z kulturą francuską, a jednocześnie wciągająca dla tych, którzy są z nią zaznajomieni. Podkreśla zbiorowe wysiłki różnych kobiet w ruchu feministycznym i łączy kontekst historyczny ze współczesnymi kwestiami.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać głębię historycznych szczegółów za przytłaczającą. Książka może koncentrować się na konkretnych aspektach francuskiego feminizmu, co może nie być tak przydatne dla tych, którzy szukają szerszej, bardziej globalnej perspektywy. Ponadto niektórzy mogą chcieć więcej informacji na temat mniej znanych postaci lub ruchów, które przyczyniły się do feminizmu we Francji.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Daughters of 1968: Redefining French Feminism and the Women's Liberation Movement

Zawartość książki:

Córki 1968 to historia francuskiego feminizmu w latach 1944-1981, kiedy to feminizm odgrywał kluczową rolę polityczną w historii Francji. Kluczowe kobiety w tej epoce były często lewicowcami zaangażowanymi w materialistyczną krytykę społeczeństwa i były częścią powojennej tradycji, która doprowadziła do szeroko zakrojonych zmian społecznych, reorganizacji miejsca pracy i przepisów regulujących wszystko, od aborcji po małżeństwo.

Wydarzenia z maja 1968 roku - z ich radykalnym indywidualizmem i antyautorytaryzmem - spowodowały zerwanie z przeszłością, a ruch kobiecy podzielił się na dwa nurty. Jeden stał się uniwersalistyczny i intensywnie aktywistyczny, drugi partykularny i mniej aktywistyczny, dystansując się od współczesnego feminizmu. Ta teoretyczna debata przejawiała się w walkach między kobietami i organizacjami na ulicach i w sądach.

Historia francuskiego feminizmu to historia kobiecych roszczeń do indywidualizmu i obywatelstwa, które zostały przyznane ich męskim odpowiednikom, przynajmniej co do zasady, w 1789 roku. Jednak francuskie kobiety częściej przywdziewały płaszcz partykularyzmu, promując swój wkład jako matki, aby udowodnić swoją wartość jako obywatelki, niż zrzucały go, domagając się absolutnej równości. Nieliczne wyjątki, takie jak Simone de Beauvoir czy aktywistki z lat siedemdziesiątych, ilustrują różnorodność i napięcia we francuskim feminizmie, gdy Francja zmieniła się z kraju korporacjonistycznego i nastawionego na tradycję w kraj naznaczony indywidualizmem i nowoczesnością.