Comfort Women: Niewolnictwo seksualne w japońskiej armii podczas II wojny światowej

Opinie czytelników

Książka stanowi dobrze zbadaną i krytyczną analizę zaangażowania japońskiej armii w ustanowienie systemu niewolnictwa seksualnego podczas II wojny światowej, w szczególności koncentrując się na tak zwanych „kobietach do towarzystwa”. Autor, Yoshimi, jest chwalony za swoje naukowe podejście i dokładną dokumentację okrucieństw, wywołując dyskusje na temat historycznego zaprzeczenia i potrzeby uznania zbrodni z przeszłości. Niektórzy czytelnicy uważają jednak, że książka stanowi wyzwanie, a opinie na temat jej wniosków są podzielone, zwłaszcza wśród obywateli Japonii. Układ i czcionka książki są również postrzegane jako potencjalne wady.

Dobrze zbadana i udokumentowana, przedstawia kluczowe i uczciwe badanie wydarzeń historycznych, chwalona za rygor naukowy, pomaga obalić historyczny negacjonizm, ważny dyskurs na temat praw człowieka, niezbędny do zrozumienia agresji wojskowej i jej skutków.

Dla niektórych trudna do przeczytania, zwłaszcza ze względu na rozmiar czcionki, mieszane reakcje na wnioski autora wśród różnych narodowości, pewna krytyka rzetelności książki i polegania na historiach ustnych, uważana za trudną do opowiedzenia się po jednej ze stron debaty.

(na podstawie 17 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Comfort Women: Sexual Slavery in the Japanese Military During World War II

Zawartość książki:

Po raz pierwszy dostępny w języku angielskim, jest to ostateczny opis praktyki niewolnictwa seksualnego, której dopuściło się japońskie wojsko podczas II wojny światowej, autorstwa badacza głównie odpowiedzialnego za ujawnienie odpowiedzialności japońskiego rządu za te okrucieństwa. Zakrojone na szeroką skalę więzienie i gwałcenie tysięcy kobiet, które japońskie wojsko eufemistycznie nazywało „kobietami do towarzystwa”, po raz pierwszy zwróciło uwagę opinii publicznej w 1991 roku, kiedy trzy Koreanki złożyły pozew w sądzie okręgowym w Toyko, twierdząc, że zostały zmuszone do niewolnictwa seksualnego i domagając się odszkodowania. Od tego czasu stacje komfortu i ich znaczenie stały się przedmiotem ciągłej debaty i intensywnego aktywizmu w Japonii, w dużej mierze zainspirowanego dochodzeniami Yoshimi. Jak dużą rolę odegrało wojsko, a co za tym idzie rząd, w tworzeniu i zarządzaniu tymi obozami? Jaki rodzaj rekompensaty, jeśli w ogóle, należy się pokrzywdzonym kobietom? Kwestie te odgrywają istotną rolę w obecnym japońskim skupieniu się na pamięci publicznej oraz argumentach dotyczących nauczania i pisania historii, a także mają kluczowe znaczenie dla wysiłków na rzecz przekształcenia japońskich sposobów pamiętania wojny.

Yoshimi Yoshiaki przedstawia bogatą dokumentację i zeznania potwierdzające istnienie około 2000 ośrodków, w których aż 200 000 Koreanek, Filipinek, Tajwanek, Indonezyjek, Birmanek, Holenderek, Australijek i niektórych Japonek było miesiącami krępowanych i zmuszanych do aktywności seksualnej z japońskim personelem wojskowym. Wiele z tych kobiet było nastolatkami, niektóre nawet w wieku czternastu lat. Do tej pory japoński rząd nie przyznał się do odpowiedzialności za stworzenie systemu stacji komfortu ani nie przyznał odszkodowania byłym kobietom.

To angielskie wydanie aktualizuje japońskie wydanie opublikowane pierwotnie w 1995 roku i zawiera wstępy zarówno autora, jak i tłumacza, umieszczając historię w kontekście dla amerykańskich czytelników.