Comfort Measures Only: Nowe i wybrane wiersze, 1994-2016

Opinie czytelników

„Comfort Measures Only” Rafaela Campo to zbiór wierszy, który ukazuje jego podwójną tożsamość jako lekarza i poety, odzwierciedlając tematy medycyny integracyjnej i współczucia. Książka zawiera zarówno nowe utwory, jak i fragmenty wcześniejszych tomików, podkreślając jego umiejętności zarówno w zakresie poezji, jak i opieki nad ludźmi.

Poezja jest bogata pod względem jakości, wykorzystując różne techniki, takie jak rym końcowy, aliteracja i skuteczne refreny. Prace Campo są chwalone za człowieczeństwo, współczucie i poparcie dla medycyny integracyjnej. Czytelnicy wyrażają podziw dla jego umiejętności poetyckich, zauważając, że z wdziękiem przekazuje złożoność ludzkiego cierpienia.

Niektórym czytelnikom może być trudno połączyć się z osobistą tożsamością poety jako homoseksualnego Latynosa, a także z konkretnymi tematami medycyny integracyjnej, jeśli nie są z nimi zaznajomieni. Ponadto styl może nie spodobać się wszystkim czytelnikom ze względu na techniczną formę poezji.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Comfort Measures Only: New and Selected Poems, 1994-2016

Zawartość książki:

W książce Comfort Measures Only Rafael Campo daje świadectwo niewypowiedzianego piękna związanego z ludzkim cierpieniem.

Zebrane z jego ponad dwudziestoletniej kariery poety-lekarza, te osiemdziesiąt dziewięć wierszy - z których trzydzieści jeden nigdy wcześniej nie zostało opublikowanych w zbiorze - odsuwa kurtynę na ostrym dyżurze, obnażając nasz ból i łącząc nas wszystkich w urzekających chwilach patosu. Poeta, który jest również prawdziwym uzdrowicielem, ożywia sam język - jego dźwięki przekazywane przez nasze serca i płuca, jego rytmy wzmacniane przez stetoskop - aby nadać sens naszemu oszołomieniu, gdy nasze ciała tak wymownie, a jednocześnie bezsłownie nas zawodzą.

Transcendentne wiersze Campo, w całej swojej nowoczesności pośród brzęczenia monitorów serca i zawodzenia syren karetek pogotowia, przypominają nam o tym, co rozumieli starożytni: że poezja nas podtrzymuje i niezależnie od tego, czy żyjemy, czy umieramy, dzięki temu, co możemy sobie wyobrazić i stworzyć w naszych wspólnych głosach, możemy jeszcze osiągnąć nieśmiertelność.