Opinie czytelników
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.
Oryginalny tytuł:
What does it mean to be human in the aftermath of historical trauma?: Re-envisioning The Sunflower and why Hannah Arendt was wrong
Zawartość książki:
Co to znaczy być człowiekiem w następstwie masowej traumy i przemocy? Kiedy ofiary i sprawcy rażących naruszeń praw człowieka żyją w tym samym kraju, a czasem jako sąsiedzi, jakie strategie mogą pomóc jednostkom i społecznościom poradzić sobie z traumą w sposób, który przywróci godność ofiarom i umożliwi sprawcom pociągnięcie ich do odpowiedzialności za popełnione zbrodnie? Niniejszy esej poświęcony jest tym pytaniom.
Omówiono przykłady ilustrujące próby stworzenia miejsc do słuchania, refleksji moralnej i zainicjowania trudnego procesu dialogu na poziomie społeczności i jednostek po masowej traumie i przemocy. Argumentuje się, że w następstwie historycznej traumy przywrócenie więzi międzyludzkich wymaga nowego słownictwa re-humanizacji.
Ten nowy sposób bycia człowiekiem wymaga "reparatywnego humanizmu", który otwiera się na horyzont etyki troski na rzecz przekształconego społeczeństwa. Przykłady zaczerpnięte z dwóch źródeł zostały omówione w celu zbadania idei "etyki troski". Po pierwsze, omówiono spostrzeżenia z Komisji Prawdy i Pojednania (TRC) w RPA, aby pokazać, w jaki sposób praca TRC umożliwiła dialogiczne przestrzenie, w których pojawiły się nowe podmiotowości w spotkaniu ofiar / ocalałych i sprawców.
Po drugie, esej angażuje się w reinterpretację książki Simona Wiesenthala The Sunflower jako historii, która nadal stanowi wyzwanie, jak odzyskać poczucie bycia człowiekiem w następstwie niewypowiedzianych zbrodni przeciwko ludzkości. Esej kończy się krytyczną refleksją na temat etyki odpowiedzialności Emmanuela Levinasa jako ważnej wizji w społeczeństwach borykających się z brutalną i traumatyczną przeszłością.
