Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka oferuje kompleksową eksplorację klasycznego prog rockowego albumu „Close To The Edge” zespołu Yes, przemawiając przede wszystkim do oddanych fanów zespołu. Chociaż jest bogata w szczegóły i badania, opinie na temat jej czytelności i spójności narracji są różne.
Zalety:⬤ Szczegółowa i dokładnie zbadana relacja z albumu
⬤ zawiera wnikliwe wywiady i cytaty z członków zespołu
⬤ przyjemna dla zagorzałych fanów Yes
⬤ zapewnia uczucie nostalgii i eksploracji sceny muzycznej lat 70
⬤ wielu czytelników dowiedziało się nowych informacji o tworzeniu albumu.
Wady:⬤ Niezgrabny styl pisania, który może wydawać się przytłaczający
⬤ często brakuje silnej narracji
⬤ zmienna edycja z literówkami
⬤ zawiera nadmierne spekulacje i długie interpretacje liryczne
⬤ niektóre treści mogą wydawać się powtarzalne dla osób zaznajomionych z istniejącą literaturą na temat zespołu
⬤ nie jest to śpiewnik, jak niektórzy oczekiwali.
(na podstawie 27 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Close to the Edge: How Yes's Masterpiece Defined Prog Rock
Zawartość książki:
Pierwsza połowa lat 70. była szczególnie płodnym okresem dla brytyjskiego rocka progresywnego, w którym powstały takie klasyki jak Tarkus, Selling England by the Pound, Larks' Tongues in Aspic, The Dark Side of the Moon i Thick as a Brick.
Łącznie te i inne dzieła reprezentują to, co brytyjski rock progresywny miał najlepszego do zaoferowania. Jednak to trzyutworowe arcydzieło Yes z 1972 roku, Close to the Edge, przedstawia migawkę żądnego przygód zespołu rockowego u szczytu swoich możliwości, ośmielającego się naciskać na siebie muzycznie, zarówno jako jednostki, jak i jako jednostka. W tej wciągającej kronice, która opiera się na dziesiątkach oryginalnych i zarchiwizowanych wywiadów oraz zawiera rzadkie zdjęcia i obszerną dyskografię, uznany dziennikarz muzyczny Will Romano bada, dlaczego Close to the Edge jest najlepszym albumem prog rockowym.
Yes wcześniej stworzył epickie utwory na The Yes Album i Fragile, ale nic na miarę muzycznych perełek pojawiających się na Close to the Edge. To coś w rodzaju małego cudu - być może nawet magii - że wirtuozerski kwintet stworzył tak spójny i przekonujący album podczas często gorączkowego procesu nagrywania, który prawie zepchnął to monumentalne dzieło na śmietnik historii.
Siła Close to the Edge była tak potężna, że jeszcze przed wydaniem na zawsze zmieniła osobistą dynamikę grupy i bieg progresywnego rocka. Rzadko kiedy Yes, czy jakikolwiek inny zespół rockowy, był jednocześnie tak ekspansywny i zwięzły, uduchowiony i dziki, głęboki i mglisty.
