Opinie czytelników
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.
Oryginalny tytuł:
Cixous, Irigaray, Kristeva: The Jouissance of French Feminism
Zawartość książki:
CIXOUS, IRIGARAY, KRISTEVA.
JOUISSANCE FRANCUSKIEGO FEMINIZMU.
Autor: Kelly Ives.
Książka ta jest poetyckim studium trzech francuskich feministek, Luce Irigaray, Julii Kristevej i Hlne Cixous, "świętej trójcy" francuskiego feminizmu. Cixous, Luce Irigaray i Kristeva stworzyły jedne z najbardziej inspirujących, wnikliwych i pouczających tekstów na temat współczesnego feminizmu i filozofii.
NOTKA O AUTORCE: Kelly Ives pisze: "Mam nadzieję, że uda mi się przekazać inspirację i ekscytację, jaką wzbudza ich praca. Te trzy feministki / filozofki / mówczynie / poetki są niezwykle wzbogacające. Ich pisma są inspirujące i nie ograniczają się do jednej lub dwóch rzeczy do powiedzenia. Mówią raczej dużo i na wiele tematów. Czasami piszą rzeczy, które są oburzające, innym razem są niesamowicie, przejmująco przejmujące".
FRAGMENT WSTĘPU.
Hlne Cixous, Luce Irigaray i Julia Kristeva mają różne sposoby pisania. Są chwile, kiedy piszą w trzeźwym tonie krytyka kultury, filozofa lub psychoanalityka. Mają zdecydowane feministyczne głosy (Cixous i Irigaray bardziej niż Kristeva). Są to tryby osobistych wspomnień. Mają zrelaksowany, nieformalny tryb wywiadów. I, co najpotężniejsze, mają tryby liryczne. Tak więc Cixous, najbardziej "poetycka" z całej trójki, przejdzie do wizjonerskiego, ultra-lirycznego sposobu pisania.
Luce Irigaray również przechodzi, rzadziej niż Hlne Cixous, od formy krytycznej do lirycznej. Tak więc w utworze takim jak "Kiedy nasze usta mówią razem" Irigaray napisze poetyckie zdania, takie jak "Pocałuj mnie. Dwie wargi całują dwie wargi i otwartość znów jest nasza". Jest to rodzaj frazy, która nigdy nie pojawia się u większości teoretyków kultury poza cudzysłowem. Jacques Derrida, Jacques Lacan, Gilles Deleuze, Jean Baudrillard, Michaił Bachtin, Michel Foucault, Roland Barthes czy Jean-Paul Sartre nie piszą zbyt często "pocałuj mnie".
Tym, co odróżnia Hlne Cixous, Luce Irigaray i Julię Kristevę od wielu teoretyków kultury i filozofów, jest osobisty, konfesyjny i poetycki sposób pisania, w którym bezpośrednio zwracają się do czytelnika jako do drugiego, "ty" w intymnej relacji. Derrida, Foucault, Baudrillard i Jakobson rzadko, jeśli w ogóle, są tak osobiści.
