Cienie Harlemu: Wiersze Claude'a McKaya

Opinie czytelników

Recenzje „Cieni Harlemu” Claude'a McKaya podkreślają ponadczasową aktualność i piękno wierszy, które odzwierciedlają rasę, życie w Harlemie i doświadczenia czarnoskórych jednostek. Recenzenci doceniają liryczny styl McKaya i głębię jego komentarzy społecznych. Niektórzy recenzenci zauważają, że książka spełnia ich oczekiwania dotyczące wnikliwej poezji.

Współczesne tematy, pięknie skonstruowane wiersze, żywy portret życia Harlemu, wnikliwe refleksje na temat rasy i społeczeństwa, ponadczasowe znaczenie i uznanie dla kunsztu.

W recenzjach nie wspomniano o tym wprost.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Harlem Shadows: The Poems of Claude McKay

Zawartość książki:

Od końca lat 1910. do połowy lat 1930. Harlem w Nowym Jorku był centrum eksplozji afroamerykańskiej ekspresji społecznej, artystycznej i intelektualnej, która stała się znana jako renesans harlemski. Przyciągając tysiące Afroamerykanów do dzielnicy o powierzchni 3 mil kwadratowych na Manhattanie, ten historyczny ruch reprezentował, słowami współczesnego autora Claude'a McKaya, Alaina Locke'a, "duchowe dojrzewanie", które zmieniło perspektywę nowo wyemancypowanych ludzi z "rozczarowania społecznego na dumę rasową".

Wśród wielu postaci, których myśli i pisma zainspirowały renesans Harlemu, był młody poeta Claude McKay, jamajski rolnik afrykańskiego pochodzenia, który opuścił swoją karaibską wioskę, aby prowadzić intelektualne życie w Stanach Zjednoczonych. Cienie Harlemu Harlem Shadows, opublikowane po raz pierwszy w 1922 roku, to zbiór najlepszych wierszy autora, które ugruntowały jego rolę jako lidera ruchu.

Harlem Shadows porusza szeroką gamę tematów - od nostalgicznych opowieści o spokojnym chłopskim życiu na Jamajce, przez pragmatyczną krytykę niesprawiedliwości rasowej w Stanach Zjednoczonych, po przejmujące lamenty nad degradacją Afroamerykanów w zdegradowanym środowisku miejskim, po proste, ale wnikliwe opisy codziennego życia w Ameryce.

Przedstawione tu wiersze oferują wiele do przemyślenia, ponieważ McKay bada swoje doświadczenia życiowe i wartości przodków przez pryzmat własnej rozwijającej się osobistej filozofii, ukształtowanej w tym czasie przez jego komunistyczne skłonności, ale z poczuciem tęsknoty za katolicyzmem, na który ostatecznie się nawrócił.