Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „A Curious Land” to zbiór powiązanych ze sobą opowiadań, których akcja rozgrywa się w palestyńskiej wiosce. Książka bada życie jej mieszkańców na przestrzeni pokoleń, ukazując ich doświadczenia na tle wojny i okupacji, podkreślając ich człowieczeństwo, odporność i wzajemne powiązania. Recenzenci chwalili wciągający styl pisania, dobrze rozwinięte postacie i wnikliwe spojrzenie na kulturę i historię Palestyny.
Zalety:⬤ Dobrze rozwinięte, autentyczne postacie, do których czytelnicy przywiązują się emocjonalnie.
⬤ Wciągająca i piękna proza, która jest zarówno liryczna, jak i sugestywna.
⬤ Oferuje głęboki kulturowy wgląd w życie i historię Palestyny.
⬤ Połączone ze sobą historie tworzą bogaty gobelin narracyjny.
⬤ Polecana czytelnikom zainteresowanym ludzkimi doświadczeniami i politycznymi krajobrazami.
Wady:Niektórzy recenzenci nie wspomnieli o znaczących wadach; jednak potencjalną wadą może być to, że realizm i głębia emocjonalna mogą nie spodobać się czytelnikom, którzy preferują bardziej fantastyczne lub inne style opowiadania historii.
(na podstawie 16 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
A Curious Land: Stories from Home
Zawartość książki:
Zwycięzca American Book Award 2016, Arab American Book Award 2016 i Grace Paley Prize in Short Fiction 2014.
Zbiór opowiadań Susan Muaddi Darraj o mieszkańcach palestyńskiej wioski na Zachodnim Brzegu, Tel al-Hilou, obejmuje pokolenia i kontynenty, aby zgłębić idee pamięci, przynależności, więzi i ostatecznie najgłębszego i najbogatszego znaczenia domu. A Curious Land oddaje głos doświadczeniom Palestyńczyków w ostatnim stuleciu.
Fragment książki A Curious Land:
Kiedy Rabab opuściła magad i klaskała do studni w zbyt dużych pantoflach matki, a kamienny słoik wbijał się w jej ramię, początkowo nie widziała ciała. Poranne słońce oświetliło wszystko wokół - cementowe domy, żelazne sztachety wzdłuż jednej ściany, kraty w oknach, kamienie wokół studni - i sprawiło, że zmrużyła swędzące oczy.
Była głodna. To wszystko.
Przyjechali tu dopiero zeszłej nocy, zatrzymując się, gdy tylko Awwad i jego ludzie upewnili się, że armia ruszyła na południe. To już chyba trzeci raz w ciągu zaledwie kilku tygodni - zwijają namioty, ładują muły i znikają w piaskach. Miała nadzieję, że ta wojna wkrótce się skończy i tak naprawdę nie obchodziło ją, kto wygra, o ile się skończy, ponieważ nie jedli dobrze od dwóch lat. W ciągu ostatnich kilku miesięcy jej matka sprzedała całe swoje złoto, z wyjątkiem bransoletki wykonanej z lirów. Była to jedyna rzecz, która jej pozostała i Rabab zdała sobie sprawę, że tak jak oni wszyscy; wyobrażała sobie, że dzień, w którym zostanie sprzedana, kiedy nadgarstek jej matki będzie goły, będzie sygnałem, że to koniec.
