Chrześcijaństwo: Jego dowody, pochodzenie, moralność, historia

Opinie czytelników

Książka Annie Besant o chrześcijaństwie wywołała mieszane recenzje. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają jej dokładną dokumentację i unikalny wgląd historyczny, inni krytykują ją za stronniczość i brak oparcia w faktach historycznych. Książka wydaje się reprezentować etap duchowej podróży Besant, w której krytycznie analizuje wierzenia chrześcijańskie, ale niektórzy czytelnicy uważają, że jej argumentom brakuje głębi i są pod silnym wpływem jej osobistych przekonań.

⬤ Zapewnia bogactwo dokumentacji i historycznych spostrzeżeń.
⬤ Zachęca czytelników do krytycznego myślenia o swoich przekonaniach.
⬤ Niektórzy uważają ją za interesującą i pouczającą, szczególnie w kontekście historycznym.

⬤ Wiele recenzji krytykuje książkę za stronniczość wobec chrześcijaństwa, określając ją jako niezrównoważoną i opiniotwórczą.
⬤ Niektórzy twierdzą, że przedstawia ona faktyczne nieścisłości i niekompletną historię.
⬤ Znaczna liczba czytelników uznała ją za nieciekawą lub stratę czasu.

(na podstawie 19 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Christianity: Its Evidences, Its Origin, Its Morality, Its History

Zawartość książki:

Annie Besant (z domu Wood; 1 października 1847 - 20 września 1933) była brytyjską socjalistką, teozofką, działaczką na rzecz praw kobiet, pisarką, oratorką, edukatorką i filantropką. Uważana za orędowniczkę ludzkiej wolności, była zagorzałą zwolenniczką zarówno irlandzkiej, jak i indyjskiej samorządności. Była płodną autorką z ponad trzystoma książkami i broszurami na koncie. Jako edukatorka, jej wkład obejmował założenie Banaras Hindu University.

W 1867 roku Annie, w wieku 20 lat, wyszła za mąż za duchownego Franka Besanta i mieli dwoje dzieci. Jednak coraz bardziej niekonwencjonalne poglądy religijne Annie doprowadziły do ich prawnej separacji w 1873 roku. Następnie stała się wybitnym mówcą National Secular Society (NSS), a także pisarką i bliską przyjaciółką Charlesa Bradlaugha. W 1877 roku zostali oskarżeni o opublikowanie książki Charlesa Knowltona, działacza na rzecz kontroli urodzeń. Skandal sprawił, że stali się sławni, a Bradlaugh został następnie wybrany na posła do parlamentu Northampton w 1880 roku.

W 1890 roku Besant poznała Helenę Blavatsky, a w ciągu następnych kilku lat jej zainteresowanie teozofią wzrosło, podczas gdy jej zainteresowanie sprawami świeckimi osłabło. Została członkiem Towarzystwa Teozoficznego i wybitnym wykładowcą na ten temat. W ramach swojej pracy związanej z teozofią podróżowała do Indii. W 1898 roku pomogła założyć Central Hindu School, a w 1922 roku pomogła założyć Hyderabad (Sind) National Collegiate Board w Bombaju w Indiach. W 1902 r. założyła pierwszą zagraniczną lożę Międzynarodowego Zakonu Współmasonerii, Le Droit Humain. W ciągu następnych kilku lat założyła loże w wielu częściach Imperium Brytyjskiego. W 1907 roku została przewodniczącą Towarzystwa Teozoficznego, którego międzynarodowa siedziba znajdowała się wówczas w Adyar w Madrasie (Chennai).

Zaangażowała się również w politykę w Indiach, dołączając do Indyjskiego Kongresu Narodowego. Kiedy w 1914 r. wybuchła I wojna światowa, pomogła uruchomić Home Rule League, aby prowadzić kampanię na rzecz demokracji w Indiach i statusu dominium w ramach Imperium Brytyjskiego. Doprowadziło to do jej wyboru na przewodniczącą Indyjskiego Kongresu Narodowego pod koniec 1917 roku. Pod koniec lat dwudziestych Besant udała się do Stanów Zjednoczonych ze swoim protegowanym i adoptowanym synem Jiddu Krishnamurtim, który według niej był nowym Mesjaszem i wcieleniem Buddy. Krishnamurti odrzucił te twierdzenia w 1929 roku. Po wojnie kontynuowała kampanię na rzecz niepodległości Indii i przyczyn teozofii, aż do śmierci w 1933 roku. (wikipedia.org)