Chmura na srebrze

Opinie czytelników

Książka odkrywa ciemną stronę ludzkiej natury poprzez doświadczenia grupy uprzywilejowanych osób, które znalazły się na bezludnej wyspie. Zastanawia się nad tym, jak ich cywilizowane fasady zaczynają się kruszyć w obliczu braku norm społecznych, co prowadzi do nieprzewidywalnych wydarzeń i intrygujących interakcji między postaciami. Podczas gdy niektórym czytelnikom podobał się styl pisania i rozwój postaci, innym brakowało głębi i spójności.

Intrygująca sceneria i eksploracja ludzkiej natury, wciągający styl pisania ze świeżymi obrazami i wiarygodnymi dialogami, stopniowy rozwój postaci, który prowadzi do empatii czytelnika, oraz powiązania z tematami podobnymi do „Władcy much” i „Zagubionych”.

Niektórzy czytelnicy uznali charakterystykę postaci za powierzchowną i pozbawioną głębi, co prowadziło do dezorientacji z powodu wielu przedstawionych perspektyw. Fabuła została uznana za cienką i pozbawioną znaczącej eksploracji motywacji postaci, z pośpiesznym zakończeniem, które pozostawiło ważne pytania bez odpowiedzi.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Cloud on Silver

Zawartość książki:

Sweeney, tajemniczy i charyzmatyczny bogacz, zabiera zróżnicowaną grupę londyńczyków na luksusowy rejs po południowym Pacyfiku. Żeglując z dala od normalnych szlaków żeglugowych, statek zarzuca kotwicę tuż przy niezamieszkanej tropikalnej wyspie.

Podczas gdy jego pasażerowie są na lądzie, statek zapala się i tonie pod falami. Bez łączności ze światem zewnętrznym i nadziei na ratunek, pasażerowie i załoga muszą znaleźć sposób na przetrwanie. W walce o władzę, która następuje, rozróżnienie między panem a sługą staje się bez znaczenia, gdy bardziej bezwzględni z nich wspinają się na szczyt.

Tymczasem nieodgadniony Sweeney siedzi samotnie na zboczu wzgórza. Z chłodnym dystansem obserwuje, jak okleina cywilizacji rozpada się, gdy jego koledzy padają ofiarą strachu, desperacji, barbarzyństwa...

Jeśli chodzi o samą Srebrną Wyspę, z jej bujną roślinnością i egzotycznymi owocami, wydawała się rajem. Ale w miarę upływu dni subtelne poczucie niepokoju nabiera tempa i stopniowo uświadamia sobie, że wszystko jest dalekie od dobrego w tym tropikalnym raju.