China's Agriculture and Rural Development in The Post-Reform Era
Spektakularne osiągnięcia Chin w rolnictwie w ostatnich dziesięcioleciach - dzięki którym udało im się wyżywić około 20% światowej populacji z 9% gruntów ornych - zostały nieco przyćmione przez równie zdumiewający postęp w urbanizacji, przy czym ten ostatni przyciąga więcej uwagi w kraju i za granicą.
Chińska "reforma i otwarcie" rozpoczęła się na wsi pod koniec lat 70. wraz z przejściem od planowanego, scentralizowanego, kolektywistycznego rolnictwa w przedsiębiorstwach gminnych i brygadowych do tworzenia przedsiębiorstw miejskich i wiejskich (TVE) opartych na systemie odpowiedzialności kontraktowej gospodarstw domowych, co pozwoliło chińskim rolnikom po raz pierwszy od założenia ChRL na wykorzystanie ziemi do uprawy własnych upraw i rozwijania własnego agrobiznesu po wypełnieniu swoich kwot dla kolektywu.
Było to nic innego jak rewolucja w rolnictwie, która przekształciła chińską gospodarkę rolną z charakteryzującej się ciągłymi niedoborami w nadwyżki do 1998 r. - punktu zwrotnego po 20 latach reform. Od tego czasu reforma i rozwój chińskiego rolnictwa rosły w siłę.
Jak szczegółowo dokumentują autorzy tej książki:
Dochód netto per capita chińskich rolników potroił się w ciągu ostatniej dekady z 2 622 Rmb w 2003 r. do 7 917 Rmb w 2012 r., co oznacza roczny wzrost o ponad 540 Rmb (80 USD);
Wzrost dochodu netto per capita rolników był wyższy niż wzrost dochodu rozporządzalnego per capita mieszkańców miast w tym samym okresie, co daje nadzieję na zmniejszenie różnicy w dochodach między miastem a wsią - jednego z kluczowych długoterminowych celów Chin;
W jaki sposób chiński Yuan Longping - publicznie uznany przez Międzynarodowy Instytut Badań nad Ryżem (IRRI) w 1982 r. za "ojca ryżu hybrydowego" - i jego zespół opracowali doskonałą odmianę ryżu hybrydowego, umożliwiając Chinom samowystarczalność w zakresie konsumpcji ryżu; Longping pozostaje aktywnym członkiem IRRI do dziś.
