Cesarz Aleksander Sewer - rzymski wiek powstań, Ad222-235

Opinie czytelników

Książka przedstawia szczegółową i dobrze zbadaną biografię cesarza Aleksandra Sewera, badając jego panowanie w burzliwych okresach prowadzących do kryzysu III wieku. Podkreśla złożoność jego politycznych manewrów, relacje z senatem i wojskiem oraz wyzwania, przed którymi stanął jako młody władca. Autor wyjaśnia próby cesarza, aby zrównoważyć wymagania sukcesu militarnego z oczekiwaniami rzymskich elit, co ostatecznie doprowadziło do jego upadku.

⬤ Skrupulatnie zbadany z istotnymi dowodami i odniesieniami do różnych źródeł historycznych.
⬤ Zapewnia zrównoważony i kompleksowy obraz panowania i kontekstu Aleksandra Sewera.
⬤ Dobre wykorzystanie prozopografii do łączenia kluczowych postaci i dynamiki społecznej.
⬤ Podkreśla niuanse politycznego manewrowania w Imperium Rzymskim.
⬤ Wciągająca narracja łącząca wydarzenia historyczne z czynnikami społecznymi, militarnymi i ekonomicznymi.

⬤ Narracja może być czasami powolna ze względu na szczegółowe opisy, które mogą nie spodobać się wszystkim czytelnikom.
⬤ Niektórzy krytycy sugerują, że może być zbyt szczegółowa dla czytelników szukających szerszego przeglądu historycznego.
⬤ Eksploruje zawiłe szczegóły dotyczące pism prawnych i historii wojskowości, które mogą zainteresować niektórych, ale nudzić innych.
⬤ Złożoność niepowodzeń wojskowych Aleksandra i brak wspólnego kontaktu z żołnierzami mogą być postrzegane jako wady jego przywództwa.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Emperor Alexander Severus - Rome's Age of Insurrection, Ad222-235

Zawartość książki:

Aleksander Sewer jest pełen kontrowersji i sprzeczności.

Wstąpił na tron w wyniku brutalnego zabójstwa swojego kuzyna, Elagabalusa, a ostatecznie sam został zamordowany. Lata między tymi wydarzeniami wypełnione były regularnymi powstaniami i buntami, dworskimi intrygami (gwardia pretoriańska zabiła swojego dowódcę u stóp cesarza) i obcymi inwazjami.

Jednak starożytne źródła przedstawiają jego panowanie jako złoty wiek sprawiedliwych rządów, dobrobytu i tolerancji religijnej. Nie mając jeszcze czternastu lat, gdy został cesarzem, Aleksander był zdominowany przez swoją matkę, Julię Mammaea i doradców, takich jak historyk Kasjusz Dio. Na polu wojskowym z powodzeniem powstrzymał agresywnych Persów Sasanidów, ale niektóre źródła postrzegają jego perską kampanię jako kosztowną porażkę, naznaczoną buntem i niepowodzeniami, które osłabiły armię.

Kiedy plemiona germańskie i sarmackie przekroczyły granice Renu i Dunaju w 234 r., Aleksander wystąpił przeciwko nim, ale kiedy próbował negocjować, aby zyskać na czasie, jego żołnierze postrzegali go jako słabego, zamordowali go i zastąpili żołnierzem Maximinusem Thraxem. John McHugh ponownie szczegółowo ocenia tego fascynującego cesarza.