Catch 22: Moje bitwy w hokeju i życiu

Opinie czytelników

Książka o hokejowej podróży Ricka Vaive'a otrzymała mieszane recenzje od czytelników. Wielu podobała się szczera i wciągająca opowieść, podczas gdy niektórzy uznali ją za mniej wciągającą w porównaniu do podobnych dzieł. Ogólnie rzecz biorąc, książka dobrze rezonuje z fanami hokeja, zwłaszcza kibicami Leaf.

Wciągająca i szczera opowieść, łatwa w czytaniu, zawiera zabawne anegdoty, dobry wgląd w życie i karierę Ricka Vaive'a, utrzymuje zainteresowanie czytelników i zapewnia kompleksową relację z jego hokejowej podróży.

Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że nie jest ona tak głęboka lub wnikliwa w porównaniu do innych biografii hokejowych, niektórzy uważali, że jest bardziej samolubna, a niektórzy uważali, że jest zbyt droga jak na swoją długość.

(na podstawie 24 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Catch 22: My Battles, in Hockey and Life

Zawartość książki:

KRAJOWY BESTSELLER

Czy jeden z najbardziej niezauważanych kapitanów Toronto Maple Leafs był również jednym z najlepszych graczy w historii najpopularniejszej drużyny hokejowej? Opowiadając swoją historię o zawirowaniach w latach Ballard w Toronto (i Mississauga Ice Dogs Dona Cherry'ego), dorastaniu w środowisku pełnym alkoholu i alkoholizmu oraz własnych zmaganiach i bitwach, Rick Vaive w końcu ustala rekord.

W bogatej historii Toronto Maple Leafs żaden zawodnik nie strzelił pięćdziesięciu goli w sezonie, aż do czasu Ricka Vaive'a w sezonie 1981-82. Dokonał tego trzy lata z rzędu (od tego czasu tylko dwie inne osoby zdobyły 50 bramek), zanim został bezceremonialnie pozbawiony funkcji kapitana i wyekspediowany z miasta, a zrobił to dla obiecującej drużyny, która jednak w dużej mierze utknęła na dnie tabeli. Dlaczego więc jego numer 22 nie wisi na krokwiach lodowiska Leafs, a jego nazwisko nie jest tak czczone w historii Leafs jak Gilmour, Sundin i Clark?

Można winić za to drużynę, która przegrywała znacznie więcej niż wygrywała. Można winić Harolda Ballarda i jego niekonsekwentnego właściciela. Można winić fanów, media... Rick Vaive nie obwinia nikogo. Czasami życie po prostu nie idzie po twojej myśli. On by o tym wiedział. Dorastając w domu nękanym przez alkoholizm, utalentowany młody hokeista schronił się w towarzystwie swojej babci oraz niewidomego i poważnie niepełnosprawnego wuja. Rick szybko nauczył się, że w życiu są cenniejsze rzeczy niż hokej. Nawet po tym, jak jego obiecująca kariera trenerska zatrzymała się, gdy wpadł na Dona Cherry'ego w Mississaudze - jeden z najgorszych sezonów w historii juniorskiego hokeja w Ontario - nadal nie wytyka palcami. Życie jest zbyt słodkie, by go żałować, ale nauka tej lekcji może być piekielnie trudna.