Cassiodorus: Instytucje nauki boskiej i świeckiej

Opinie czytelników

Książka „Institutions of Divine and Secular Learning” autorstwa Cassiodorusa Senatora jest chwalona za jej znaczenie w chrześcijańskiej edukacji klasycznej i za to, że jest pierwszym chrześcijańskim przewodnikiem po siedmiu sztukach wyzwolonych. Pełni on istotną rolę edukacyjną, szczególnie dla osób zaangażowanych w odrodzenie edukacji klasycznej. Jednakże naukowe wprowadzenie może być zbyt szczegółowe dla zwykłych czytelników.

⬤ Reprezentuje przełomowe dzieło w chrześcijańskiej edukacji klasycznej.
⬤ Oferuje historyczny wgląd w przejście od edukacji klasycznej do średniowiecznej.
⬤ Zawiera wyrafinowane podsumowania gramatyki, retoryki i dialektyki, ukazując starożytną inteligencję.
⬤ Przedstawia podstawowe świeckie dyscypliny, takie jak arytmetyka, geometria i astronomia.
⬤ Zawiera kontemplacyjny esej o naturze duszy.

⬤ Logiczne przykłady i formalności mogą stanowić wyzwanie dla niektórych czytelników.
⬤ Naukowy wstęp jest długi i może przytłoczyć lub nie zainteresować przeciętnego czytelnika.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Cassiodorus: Institutions of Divine and Secular Learning

Zawartość książki:

Jako minister reżimu Ostrogotów w czasach Teoderyka, Kasjodor miał tak błyskotliwą karierę polityczną, jak żaden Rzymianin późnego cesarstwa. Około 538 r.

n.e. opublikował zbiór swoich listów państwowych pod tytułem Variae (TTH 12) i zniknął z publicznego rejestru. Pół wieku później, umierając w swojej wiejskiej posiadłości w Kalabrii, pozostawił po sobie wzorce dla innego świata tekstów: chrześcijańskiego wszechświata Pisma Świętego, obejmującego obecnie siedem sztuk wyzwolonych.

Wielki plan tej nowej dyspensacji zawarty jest w dwóch księgach jego Instytucji Boskiej i Świeckiej Nauki, dzieła, które było kopiowane w klasztorach przez całe łacińskie średniowiecze. Instytucje pojawiają się tutaj w pierwszym nowym angielskim tłumaczeniu od ponad pięćdziesięciu lat.

Traktat O duszy, który pierwotnie został opublikowany jako trzynasta księga Variae, został dołączony jako dodatek. Przez długi czas błędnie czczony jako zbawca cywilizacji klasycznej, w ostatnich czasach częściej odrzucany jako anachronizm, Kasjodor wyłania się z tego wydania Instytucji jako wyjątkowy, ale mimo to reprezentatywny przedstawiciel uczonej kultury chrześcijańskiej późniejszego antyku łacińskiego.

Praca będzie interesująca dla historyków późnego cesarstwa rzymskiego i wczesnego kościoła chrześcijańskiego, mediewistów i studentów tradycji klasycznej.