Carter G. Woodson: historia, czarna prasa i public relations

Opinie czytelników

Książka przedstawia dogłębne spojrzenie na Cartera G. Woodsona, znaczącą, ale często pomijaną postać w czarnej historii, podkreślając jego osiągnięcia, poświęcenie dla edukacji i wkład w dokumentowanie czarnej historii. Podkreśla jego inicjatywy, takie jak Negro History Week i krytykuje zaniedbywanie czarnej historii w szerszym kontekście.

Tekst jest jasny i przystępny, dzięki czemu jest odpowiedni dla ogółu czytelników. Zapewnia bogaty i szczegółowy opis życia i osiągnięć Woodsona, zachęca do zachowania czarnej historii poprzez edukację i służy jako inspirująca narracja. Książka jest dobrze zbadana i opatrzona przypisami, co czyni ją cennym źródłem dla nauczycieli, pisarzy i osób zainteresowanych czarną historią.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać, że książka ta przemawia przede wszystkim do osób posiadających już wiedzę na temat czarnej historii lub naukowców, potencjalnie ograniczając jej atrakcyjność dla szerszego grona odbiorców. Ponadto książka koncentruje się głównie na osiągnięciach Woodsona, co może nie zagłębiać się w krytykę lub kontrowersje wokół jego pracy.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Carter G. Woodson: History, the Black Press, and Public Relations

Zawartość książki:

Niniejsze studium pokazuje, w jaki sposób historyk Carter G. Woodson (1875-1950) wykorzystał czarną prasę i nowoczesne techniki public relations do popularyzacji czarnej historii w pierwszej połowie XX wieku.

Wyjaśnienia sukcesu Woodsona w nowoczesnym ruchu czarnej historii zazwyczaj obejmują jego szkolenie, głęboko zakorzenione zasady i determinację. Często jednak pomija się umiejętne wykorzystanie przez Woodsona gazet do opracowania i przeprowadzenia publicznej kampanii edukacyjnej opartej na prawdzie, dokładności, uczciwości i edukacji. Burnis R.

Morris wyjaśnia, w jaki sposób Woodson przyciągnął w większości przychylne wiadomości dla swojego ruchu historycznego dzięki głębokiemu zrozumieniu modeli biznesowych i redakcyjnych gazet, a także umiejętnościom public relations, które pomogły mu połączyć interesy czarnej prasy z jego sprawą. Taktyka reklamowa Woodsona, w połączeniu z dostępem do publiczności przyznanym mu przez prasę, umożliwiła mu napędzanie ruchu czarnej historii - w szczególności obchodów Tygodnia Historii Murzynów i działań związanych z pozyskiwaniem funduszy.

Morris analizuje czasopisma Woodsona, artykuły prasowe, listy i inne zarchiwizowane dokumenty opisujące partnerstwo Woodsona z czarną prasą i jego rolę jako publicysty. Ta rzadko eksplorowana strona Woodsona, który był często nazywany „ojcem czarnej historii”, przywraca utracony wizerunek Woodsona jako wiodącej ikony kultury, która wykorzystała swoją sławę w wielu rolach jako dziennikarz opinii, twórca wiadomości i publicysta czarnej historii, aby przynieść cześć lekceważonemu tematowi.

Podczas swojej aktywnej kariery zawodowej w latach 1915-1950 Woodson połączył swoje zainteresowania z zainteresowaniami czarnych gazet. Jego sprawa stała się ich sprawą.