Carmilla

Opinie czytelników

Carmilla autorstwa J. Sheridana LeFanu to klasyczna powieść o wampirach, która poprzedza Draculę Brama Stokera. Historia obraca się wokół młodej kobiety o imieniu Laura, która zostaje zauroczona Carmillą, tajemniczą dziewczyną, która przybywa do jej domu po wypadku powozu. Narracja eksploruje tematy przyjaźni, obsesji i gotyckiego horroru typowego dla gatunku, wzmocnionego bogatym i klimatycznym pisarstwem LeFanu. Choć powieść często porównywana jest do Draculi, wielu czytelników docenia jej bardziej skoncentrowaną narrację i psychologiczną głębię.

Styl pisania jest chwalony za inteligentny, klimatyczny i wciągający. Czytelnicy uważają, że jest to łatwa i szybka lektura z fascynującymi postaciami i bogatymi opisami. Tematy horroru psychologicznego i unikalny portret kobiety-wampira dodają głębi, czyniąc ją atrakcyjną zarówno dla entuzjastów wampirów, jak i tych, którzy dopiero zaczynają przygodę z literaturą gotycką. Jest również znany ze swojego historycznego znaczenia i wpływu na późniejszą wampiryczną fikcję.

Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że tempo akcji jest powolne, zwłaszcza na początku, a niektórzy zauważyli, że wcześnie przewidzieli zwroty akcji. Inni wyrazili niezadowolenie z niektórych wydań i jakości druku. Mniejszość uznała, że choć dobrze napisana, fabuła jest płaska lub pozbawiona emocji, nie spełniając oczekiwań bardziej ekscytującej narracji o wampirach.

(na podstawie 363 opinii czytelników)

Zawartość książki:

W Styrii, my, choć bynajmniej nie wspaniali ludzie, zamieszkujemy zamek lub schloss.

Niewielki dochód w tej części świata ma ogromne znaczenie. Osiem czy dziewięćset rocznie czyni cuda.

Skromnie mówiąc, nasz odpowiedziałby wśród zamożnych ludzi w domu. Mój ojciec jest Anglikiem, a ja noszę angielskie nazwisko, choć nigdy nie widziałem Anglii. Ale tutaj, w tym samotnym i prymitywnym miejscu, gdzie wszystko jest tak cudownie tanie, naprawdę nie widzę, w jaki sposób o wiele więcej pieniędzy mogłoby w jakikolwiek sposób zwiększyć nasze wygody, a nawet luksusy.

Mój ojciec był w służbie austriackiej, przeszedł na emeryturę i kupił tę feudalną rezydencję i niewielką posiadłość, na której stoi. Nie ma nic bardziej malowniczego i odosobnionego.