Ocena:
Książka jest chwalona za oryginalność, poetycką prozę i unikalny styl narracji, uchwycenie piękna natury i ludzkich emocji poprzez różnorodne głosy i perspektywy. Niektórzy czytelnicy uznali ją jednak za nużącą i trudną do zżycia się z bohaterami, co doprowadziło do mieszanych opinii na temat jej ogólnego zaangażowania.
Zalety:Oryginalność w opowiadaniu historii, poetycka i wciągająca proza, żywe opisy przyrody i unikalna struktura z wieloma narratorami. Wielu czytelników uznało ją za przyjemną i pięknie napisaną.
Wady:Niektórzy czytelnicy uznali książkę za nudną i trudną do ukończenia, starając się nawiązać kontakt z bohaterami. Inni uważali, że jej eksperymentalny styl może być trudny i nie dla wszystkich atrakcyjny.
(na podstawie 35 opinii czytelników)
Najpierw nadchodzi burza, błyskawice i śmierć Domèneca, chłopskiego poety.
Potem Dolceta, która nie może przestać się śmiać, opowiadając historie czterech kobiet powieszonych jako czarownice. Sió, który musi samotnie wychowywać Mię i Hilariego w Matavaques.
I trąby zmarłych, które swoimi apetycznymi czarnymi kapeluszami ogłaszają niezmienność cyklu życia. Śpiewam, a góry tańczą to powieść, w której głos zabierają kobiety i mężczyźni, duchy i wodne kobiety, chmury i grzyby, psy i sarny żyjące między Camprodon i Prats de Molló w Pirenejach. Wysokogórski i graniczny obszar, który poza legendą zachowuje pamięć o wiekach walki o przetrwanie, o prześladowaniach kierowanych ignorancją i fanatyzmem, o bratobójczych wojnach, ale który również ucieleśnia piękno, które nie potrzebuje wielu przymiotników.
Żyzny grunt dla uwolnienia wyobraźni i myśli, pragnienia rozmowy i opowiadania historii. Być może miejsce, w którym można zacząć od nowa i znaleźć odkupienie.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)