Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka jest zbiorem listów ważnego amerykańskiego poety Jamesa Merrilla, oferującym wgląd w jego życie i myśli. Listy różnią się tonem i treścią, a niektóre z nich są uważane za bardzo wciągające, podczas gdy inne są mniej urzekające, zwłaszcza te adresowane do jego matki.
Zalety:Listy są elegancko napisane, zapewniając estetyczną przyjemność i wgląd w świat Merrilla. Zawierają mieszankę osobistych refleksji i dyskusji literackich, przemawiając do szerokiego grona czytelników. Włączenie tłumaczeń i notatek dodaje głębi, a ostatnie listy są szczególnie przejmujące i hojne.
Wady:Powtarzające się tematy w niektórych listach, zwłaszcza tych do matki, mogą stać się nużące. Niektórzy czytelnicy mogą uznać część korespondencji za niszową lub trudną ze względu na odniesienia wewnątrzgrupowe.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
A Whole World: Letters from James Merrill
Zawartość książki:
A NEW YORK TIMES NOTABLE BOOK OF THE YEAR - Wybrana korespondencja genialnego poety, jednego z ostatnich wielkich autorów listów XX wieku.
„Nie prowadzę dziennika, nie po pierwszym tygodniu”, zapewnił James Merrill w liście podczas podróży dookoła świata. „Listy muszą udźwignąć cały ciężar”. Żywiołowy korespondent, czy to za granicą, gdzie często zabierała go żarliwa ciekawość i czuła pamięć, czy w kraju, pisał chętnie i często do rodziny i przyjaciół na całe życie, amerykańskich i greckich kochanków, powierników literatury i sztuki o wszystkim, co miało znaczenie - estetyce, operze i malarstwie, prowadzeniu domu i gotowaniu, komedii życia towarzyskiego, tajemnicach tablicy Ouija i świata duchów oraz psychologicznych i moralnych dylematach - w zabawnych, zuchwałych, niepoprawionych listach, skomponowanych tak, by bawić zarówno siebie, jak i odbiorców.
O osobistym nemezis: „ambiwalencja, z którą żyję. Martwi mnie to coraz mniej. Staje się samą materią mojej sztuki”; o lunchu dla Wallace'a Stevensa wydanym przez Blanche Knopf: »Wszyscy zdecydowali, że nie będzie nic poza pogawędką«; o romansie po pięćdziesiątce: „Muszę przestać zachowywać się jak sierota pożerająca ciasteczka w obawie przed zabraniem talerza”; o wielkich książkach: „spalają nas jak rad, swoją stanowczością, swoim straszliwym zrozumieniem tego, co się dzieje”.
Codzienna kronika miłości i straty Merrill jest nieskrępowana, samokrytyczna, pełna dobrych plotek i wyczulona na nikczemną ironię, przejmujący szczegół - naturalne przedłużenie głosu wielkiego poety.
