Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka jest dobrze zbadaną biografią Alexandra Caldera, chwaloną za szczegółową eksplorację jego życia, sztuki i otaczającego go kreatywnego świata. Zawiera doskonałe ilustracje i wnikliwe teksty. Jednak niektórzy czytelnicy uważają ją za zbyt szczegółową i długą, co sprawia, że jest to czasochłonna lektura.
Zalety:Doskonale zbadane, wnikliwe pisanie, doskonałe ilustracje, przyjemne zarówno jako biografia, jak i tekst edukacyjny na temat sztuki współczesnej, i dobrze przyjęty stan po przybyciu.
Wady:⬤ Niektórzy mogą uznać ją za zbyt szczegółową, ciężką i długą, co sprawia, że jest to długa lektura
⬤ mniej uwagi poświęcono konkretnym znaczącym dziełom, takim jak „Góry i chmury”
⬤ i okazjonalnie używano ekstrawaganckiego języka, który można było przyciąć.
(na podstawie 10 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Calder: The Conquest of Space: The Later Years: 1940-1976
Zawartość książki:
Ostatni tom pierwszej biografii jednego z najważniejszych, najbardziej wpływowych i najbardziej lubianych rzeźbiarzy XX wieku i jednego z największych artystów w historii kultury Ameryki - to żywo napisana, pouczająca relacja z jego triumfalnych późniejszych lat. Drugi i ostatni tom tej wspaniałej biografii rozpoczyna się podczas II wojny światowej, kiedy Calder - znany wszystkim jako Sandy - i jego żona, Louisa, otworzyli swój dom dla strumienia artystów i pisarzy na wygnaniu z Europy.
W powojennych dekadach dzielili swój czas między Stany Zjednoczone i Francję, podczas gdy Calder tworzył swoje pierwsze monumentalne rzeźby publiczne i otrzymywał przełomowe zlecenia, w tym Expo '67 w Montrealu i Igrzyska Olimpijskie w Meksyku w 1968 roku. Jed Perl wyjaśnia, w jaki sposób radykalna wyobraźnia rzeźbiarska Caldera ukształtowała ruchy sztuki minimalistycznej i kinetycznej, które pojawiły się w latach 60. XX wieku.
Widzimy również, że poprzez wszystko - ich stale rozwijające się przyjaźnie z artystami i pisarzami wszystkich pasów; pracę na rzecz zakończenia wojny w Wietnamie; organizowanie buntowniczych imprez tanecznych w ich domu w Connecticut; widząc, jak "mobile", kluczowy artystyczny wynalazek Caldera, trafia do słownika Webstera - Calder i Louisa pozostali ryzykowną, wyjątkowo artystyczną parą, którą byli od pierwszego spotkania pod koniec Ryczących lat dwudziestych. Biografia kończy się śmiercią Caldera w 1976 roku w wieku siedemdziesięciu ośmiu lat - zaledwie kilka tygodni po otwarciu encyklopedycznej retrospektywy jego prac w Whitney Museum w Nowym Jorku - ale pozostawia nas z nowym, jaśniejszym zrozumieniem jego spuścizny, zarówno jako artysty, jak i człowieka.
