Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „All the Way to the Tigers” autorstwa Mary Morris wywołała szeroki wachlarz reakcji ze strony czytelników. Podczas gdy wielu doceniło jej poetycki styl pisania i połączenie osobistych wspomnień z narracją podróżniczą, inni uznali, że książce brakuje spójności i głębi, szczególnie w eksploracji tygrysów i kultury indyjskiej. Struktura przeplatania osi czasu była podziwiana lub krytykowana, w zależności od preferencji czytelnika co do stylu narracji. Ogólnie rzecz biorąc, książka oferuje wgląd w odkrywanie siebie poprzez podróże, ale pozostawia niektórych czytelników pragnących więcej treści związanych z tygrysami.
Zalety:⬤ Poetycki i wciągający styl pisania, który rezonuje emocjonalnie.
⬤ Z powodzeniem łączy narrację podróżniczą z pamiętnikiem, oferując osobiste spostrzeżenia.
⬤ Metafora tygrysa służy niektórym czytelnikom jako głęboka eksploracja samopoznania.
⬤ Łatwa w odbiorze i przyjemna dla osób zainteresowanych podróżami i rozwojem osobistym.
Wady:⬤ Problemy ze spójnością struktury narracji, powodujące dezorientację u niektórych czytelników.
⬤ Niektórym brakowało głębi w omawianiu tygrysów i kultury indyjskiej.
⬤ Metafora tygrysa wydawała się nieefektywna lub wymuszona dla części czytelników.
⬤ Mieszane reakcje na tempo i ogólne zainteresowanie książką, przy czym niektórzy uznali ją za nużącą.
(na podstawie 28 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
All the Way to the Tigers: A Memoir
Zawartość książki:
Od autorki Nothing to Declare, nowej narracji podróżniczej badającej uzdrowienie, odkupienie i co to znaczy być samotną kobietą w drodze.
W lutym 2008 roku przypadkowe popołudnie na łyżwach wykoleiło podróż życia. Mary Morris była u progu zasłużonego urlopu naukowego, ale zamiast tego spędziła trzy miesiące na wózku inwalidzkim, przeszła dwie operacje i intensywną rehabilitację. Pewnego ranka, kiedy miała być w Maroku, Morris leżała na sofie czytając Śmierć w Wenecji, raz po raz rzucając okiem na te słowa: Wyruszy w podróż. Nie daleko. Nie aż do tygrysów. Katastrofa zmieniła się w możliwość i Morris podjęła decyzję. Kiedy wyzdrowieje na tyle, by znów chodzić (a jej lekarz nie był pewien, czy kiedykolwiek to nastąpi), wyruszy w podróż do tygrysów.
Tak rozpoczęła się trzyletnia odyseja, która zabrała Morris do Indii na tygrysie safari w poszukiwaniu najbardziej nieuchwytnego drapieżnika na świecie. Jej pierwsza lekcja: nie szukaj tygrysa, bo go nie znajdziesz - szukaj oznak tygrysa. A wszystkie niewidoczne tygrysy, ukrywające się w buszu, są określane jako ona. Morris łączy się głęboko z tymi wspaniałymi i bardzo zagrożonymi zwierzętami, a jednocześnie głębiej z samą sobą.
Napisany w ponad stu krótkich rozdziałach, którym towarzyszą zdjęcia autorki, ten pamiętnik z podróży oferuje elegijne, cierpkie i mądre spojrzenie na kobietę w drodze i wspaniałe, nieuchwytne stworzenie, którego szuka. Mary Morris zamienia osobistą katastrofę w bogaty, wielowarstwowy pamiętnik pełen rozwoju, historii rodziny i ekscytującej przygody.
