Ocena:
Książka Paula Ricoeura „Byt, istota i substancja u Platona i Arystotelesa” to gęsta i naukowa analiza starożytnej filozofii greckiej, skierowana przede wszystkim do czytelników z silnym zapleczem w tym temacie. Praca ta bada ontologiczne fundamenty stworzone przez Platona i Arystotelesa, argumentując, że ich poglądy mogą być postrzegane jako komplementarne, a nie opozycyjne. Chociaż zapewnia bogaty wgląd w złożone tematy filozoficzne, wielu czytelników uzna to za wyzwanie i może zmagać się bez wcześniejszej znajomości odpowiednich tekstów i teorii.
Zalety:⬤ Oferuje głęboki wgląd w filozofię Platona i Arystotelesa, szczególnie w ontologii.
⬤ Podważa zwyczajową dychotomię między Platonem i Arystotelesem, demonstrując ich uzupełniające się poglądy.
⬤ Cenna dla tych, którzy interesują się Ricoeurem i filozofią starożytną.
⬤ Wysoka jakość edukacyjna, prezentująca złożone idee w zniuansowany sposób.
⬤ Znaczący dodatek do akademickiej literatury przedmiotu.
⬤ Wysoce złożona i trudna do zrozumienia dla czytelników bez rozległego filozoficznego zaplecza.
⬤ Zakłada znajomość różnych starożytnych dialogów i koncepcji filozoficznych, co może zrazić ogół czytelników.
⬤ Nie nadaje się dla studentów studiów licencjackich lub osób nowych w temacie.
⬤ Brak kompleksowego przeglądu lub przewodnika, potencjalnie pozostawiając mniej doświadczonych czytelników zdezorientowanych.
⬤ Może być zbyt wymagająca nawet dla absolwentów filozofii, co ogranicza jej dostępność.
(na podstawie 6 opinii czytelników)
Being, Essence and Substance in Plato and Aristotle
Paul Ricoeur (1913-2005) był jednym z najwybitniejszych francuskich filozofów XX wieku, a jego prace są szeroko czytane w świecie anglojęzycznym. Ten wyjątkowy tom zawiera wykłady, które Ricoeur wygłosił na temat Platona i Arystotelesa na Uniwersytecie w Strasburgu w latach 1953-54.
Celem tych wykładów jest analiza metafizyki Platona i Arystotelesa oraz dostrzeżenie w ich pracach ontologicznych podstaw zachodniej filozofii. Relacja między Platonem a Arystotelesem jest powszechnie przedstawiana jako kontrast między filozofią istoty a filozofią substancji, ale Ricoeur pokazuje, że ta opozycja jest zbyt prosta. Arystotelesowska ontologia nie jest prostą antytezą platonizmu: radykalna ontologia Arystotelesa stoi w znacznie bardziej subtelnej relacji ciągłości i opozycji do ontologii Platona i to właśnie tę relację musimy zrekonstruować i zrozumieć.
Wykłady Ricoeura oferują błyskotliwą analizę wielkich dzieł Platona i Arystotelesa, która przetrwała próbę czasu. Dostarczają również wyjątkowego wglądu w rozwój myśli Ricoeura we wczesnych latach pięćdziesiątych XX wieku, ujawniając, że nawet na tym wczesnym etapie swojej pracy Ricoeur skupiał się ostro na kwestiach języka i tekstu.
