Byliśmy Mulvaneysami

Opinie czytelników

Recenzje „We Were the Mulvaneys” prezentują zróżnicowany odbiór, odzwierciedlając szereg emocjonalnych reakcji na portret tragicznego rozpadu rodziny i ostatecznego odkupienia. Czytelnicy doceniają głębię rozwoju postaci i emocjonalny ciężar fabuły, ale niektórzy krytykują tempo i wiarygodność niektórych elementów fabuły.

⬤ Silny rozwój postaci i głębia emocjonalna.
⬤ Wciągająca fabuła z przejmującą eksploracją dynamiki rodzinnej.
⬤ Narracja oferuje wnikliwy komentarz na temat wpływu tragedii i odporności.
⬤ Styl pisania jest bogaty i wielowarstwowy, wciągając czytelników w życie bohaterów.
⬤ Wielu czytelników stwierdziło, że jest to potężna i nawiedzająca lektura, która rezonuje emocjonalnie.

⬤ Niektórzy stwierdzili, że tempo jest powolne, a fabuła przewidywalna lub nierealistyczna.
⬤ Narracja może czasami wydawać się przytłaczająca lub przeciągnięta z powodu nadmiernej szczegółowości.
⬤ Kilku recenzentów wyraziło frustrację z powodu decyzji podejmowanych przez bohaterów, w szczególności dotyczących relacji rodzinnych.
⬤ Ciężka tematyka i ogólny ton książki mogą być emocjonalnie obciążające.
⬤ Kilku czytelników skrytykowało styl pisania jako zawiły lub pozbawiony przejrzystości.

(na podstawie 522 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

We Were the Mulvaneys

Zawartość książki:

Książka wyróżniona przez New York Times i wybrana przez Oprah Book Club(R). Odchodząc od mrocznego tonu swoich ostatnich arcydzieł, Joyce Carol Oates zamienia opowieść o rodzinie zmagającej się z upadkiem z łaski w głęboko poruszający i niezapomniany opis wigoru nadziei i siły miłości, która zwycięża cierpienie.

Mulvaneysowie z High Point Farm w Mt. Ephraim w stanie Nowy Jork to liczny i szczęśliwy klan, obdarzony dobrym wyglądem, obfitą charyzmą i bezgraniczną obietnicą. Ale w ciągu dwudziestu pięciu lat trwania tej ambitnej powieści Mulvaneysowie ześlizgną się, początkowo prawie niezauważalnie, ze szczytu szczęścia, przekształceni przez kaprysy losu w rozproszoną kolekcję zagubionych i samotnych dusz.

To właśnie najmłodszy syn, dorosły już Judd, próbuje poskładać fragmenty dawnej świetności Mulvaneyów, starając się odkryć i zrozumieć tajemnicze naruszenie, które doprowadziło do tragicznego upadku rodziny. Każdy z Mulvaneyów przeżywa jakąś formę wygnania - fizycznego lub duchowego - ale w końcu znajdują sposób na zasypanie przepaści, które otworzyły się między nimi, łącząc się w duchu miłości i uzdrowienia.

Głęboko katartyczna, uznana powieść Oates rozwija się tak, jakby w ciemności ludzkiego ducha natrafiła na źródło światła w jego rdzeniu. Rzadko która pisarka w tak zaskakujący i inspirujący sposób mówi o wartości nadziei i współczucia.