Bellefleur

Opinie czytelników

Bellefleur autorstwa Joyce Carol Oates to złożona i rozległa narracja, która zagłębia się w ekscentryczne życie rodziny Bellefleur na przestrzeni kilku pokoleń. Pisarstwo jest opisywane jako bujne i sugestywne, ale skomplikowana oś czasu i duża obsada postaci mogą stanowić wyzwanie dla czytelników. Opinie są bardzo zróżnicowane, niektórzy chwalą jej piękno i głębię, podczas gdy inni krytykują brak jasnej fabuły i trudności w śledzeniu narracji.

Wielu czytelników docenia piękną prozę, głębię rozwoju postaci i złożoną, wielowarstwową fabułę. Książka ma niezapomniane i urzekające postacie, z kreatywnymi elementami fantastycznymi, które wzbogacają narrację. Recenzenci zauważają, że oferuje ona wciągające i nawiedzające doświadczenie, które pozostaje z nimi długo po zakończeniu. Tematy ludzkiej natury i amerykańskiego doświadczenia są również pozytywnie podkreślane.

Krytycy zwracają uwagę na złożoność książki, stwierdzając, że trudno jest ją śledzić ze względu na nieliniową oś czasu i liczne postacie, co często prowadzi do zamieszania. Drzewo genealogiczne jest trudne do odczytania w niektórych wydaniach, co dodatkowo komplikuje sprawę. Niektórzy czytelnicy uważają, że narracja jest zawiła i brakuje jej wyraźnej fabuły, co powoduje chwile frustracji. Książka jest również postrzegana jako trudna lub powolna lektura, co może zniechęcić niektórych potencjalnych czytelników.

(na podstawie 86 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Zamożny i cieszący się złą sławą klan Bellefleurs mieszka w regionie przypominającym Adirondacks, w ogromnej rezydencji nad brzegiem mitycznego jeziora Noir. Posiadają rozległe ziemie i dochodowe firmy, zatrudniają swoich sąsiadów i wpływają na rząd. To płodna i ekscentryczna grupa, do której należy kilku milionerów, masowy morderca, duchowy poszukiwacz, który wspina się w góry w poszukiwaniu Boga, bogaty noktambulista, który umiera z powodu zadrapania kurczaka.

Bellefleur śledzi życie kilku pokoleń tej niezwykłej rodziny. W jej centrum znajduje się Gideon Bellefleur i jego władcza, nieco psychiczna, bardzo piękna żona Leah, ich troje dzieci (jedno z przerażającymi zdolnościami psychicznymi) oraz służba i krewni, żywi i martwi, którzy zamieszkują rezydencję i jej okolice. Ich historia oferuje głębokie spojrzenie na zmienność świata, czas i wieczność, przestrzeń i duszę, dumę i fizyczność kontra miłość. Bellefleur to alegoria caritas kontra cupiditas, miłości i bezinteresowności kontra dumy i egoizmu. To powieść o zmianie, zaskakującej złożoności, tajemnicy.

Napisany z zmysłowością i zaskakującą bezpośredniością, która wykracza poza wczesne dzieła Joyce Carol Oates, Bellefleur jest powszechnie uważany za arcydzieło - wyczyn literackiego geniuszu, który zmusza nas "do ponownego pytania, jak ktokolwiek może pisać takie książki, tak absolutnie przekonujące sceny, wzbudzając w nas, raz po raz, znajomy efekt Oates, sens całej jej sztuki: radosne przerażenie stopniowo opadające w kierunku zachwytu" (John Gardner).