Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5 głosach.
British and American Aircraft in Russia Prior to 1941
W 1906 roku bracia Wright zaoferowali swój dwupłatowiec rosyjskiemu Ministerstwu Wojny, ale carscy generałowie nie byli zainteresowani tym samolotem. W trakcie tworzenia rosyjskiego lotnictwa wojskowego w latach 1910-1911 reżim zaczął nabywać brytyjskie i amerykańskie samoloty w dużych ilościach. Ich rola uległa znacznemu wpływowi francuskich projektów, a pod rządami Rządu Tymczasowego w 1917 r. dostawy z Wielkiej Brytanii wzrosły, uzyskano tam licencje na kilka typów, które miały zostać zbudowane w Rosji. W latach wojny domowej mocarstwa Ententy wspierały Białych, a Brytyjczycy wysłali swoje jednostki lotnicze i dostarczyli samoloty. Armia Czerwona miała do dyspozycji samoloty importowane z magazynów, a także samoloty zdobyte na interwencjonistach i białych.
W okresie powojennego odrodzenia radzieckiego lotnictwa zakupiono znaczną liczbę brytyjskich samolotów. Wzbogaciły one w znacznym stopniu flotę radzieckich sił powietrznych. Samolot rozpoznawczy R-1 (oparty na DH. 9) i samolot szkoleniowy U-1 (Avro 504) zostały wprowadzone do produkcji na podstawie egzemplarzy trofealnych. Przed połową lat 30. dwupłatowiec R-1 był najbardziej rozpowszechnionym samolotem w radzieckim lotnictwie i był również eksportowany. Ten typ samolotu brał udział w szeregu lokalnych konfliktów, a ponadto R-1 nie był kopią brytyjskiego oryginału, ale radziecką modyfikacją. W tym okresie w Wielkiej Brytanii zakupiono również przykłady różnych samolotów wojskowych i cywilnych, które miały służyć jako pomoce naukowe.
Od końca lat dwudziestych niemal wszystkie samoloty eksploatowane w ZSRR były maszynami rodzimej produkcji. Zakup przykładów w Wielkiej Brytanii był kontynuowany, ale nie wszystko, co znajdowało się na liście zakupów, zostało faktycznie nabyte, często pojawiały się odmowy ze względów bezpieczeństwa lub nie było chęci sprzedaży poszczególnych samolotów.
Po wyborze prezydenta Franklina Roosevelta na prezydenta Stanów Zjednoczonych, środek ciężkości dla radzieckich lotników przeniósł się do Stanów Zjednoczonych. W połowie lat 30. zawarto szereg umów licencyjnych, w wyniku których trzy amerykańskie typy weszły do produkcji seryjnej w Związku Radzieckim. Najbardziej rozpowszechnionym z nich był PS-84 (Li-2), radziecki wariant DC-3. Historia tych typów jest w pełni udokumentowana, wykraczając poza ramy roku 1941. Wprowadzenie amerykańskiej technologii i nowych materiałów naprawdę zmieniło radziecką produkcję samolotów.
Poza tym pojedyncze egzemplarze samolotów były kupowane w Stanach Zjednoczonych na potrzeby lotnictwa polarnego, poszukiwawczo-ratowniczego i rekordowych lotów dalekiego zasięgu. Niektóre brytyjskie i amerykańskie samoloty pojawiły się po tym, jak kraje bałtyckie stały się częścią ZSRR, a maszyny te weszły zarówno do lotnictwa cywilnego, jak i wojskowego.
Autor poświęcił wiele czasu na poszukiwanie materiałów, które stały się podstawą tej książki w różnych archiwach, muzeach, bibliotekach i zbiorach prywatnych. Temat ten nigdy wcześniej nie został ujęty tak szeroko i szczegółowo. Publikacja opatrzona jest dużą liczbą ilustracji, z których część publikowana jest po raz pierwszy.
