Ocena:
Książka jest dobrze zbadaną i dogłębną historią architektury morskiej, szczególnie skoncentrowaną na rozwoju po rewolucji przemysłowej. Obejmuje szeroki zakres tematów, w tym projektowanie statków, techniki konstrukcyjne i ewolucję technologii w historii morskiej.
Zalety:Dobrze napisana i pouczająca, z obszernymi badaniami i przypisami. Angażuje czytelników zainteresowanych historią morską i projektowaniem statków. Zapewnia fascynującą perspektywę historyczną i obejmuje różne tematy techniczne. Odpowiednia zarówno dla entuzjastów, jak i studentów architektury morskiej.
Wady:Książka może stać się dość techniczna, co może nie spodobać się wszystkim czytelnikom. Potencjalni czytelnicy powinni być mocno zainteresowani historią morską i projektowaniem statków, aby w pełni docenić treść. Obecnie brakuje wydania w twardej oprawie, które niektórzy czytelnicy chcieliby, aby było dostępne.
(na podstawie 8 opinii czytelników)
Bridging the Seas: The Rise of Naval Architecture in the Industrial Age, 1800-2000
Jak wprowadzenie pary, żelaza i stali wymagało nowych zasad i nowych sposobów myślenia o projektowaniu i budowaniu statków.
W XIX wieku przemysł stoczniowy przeszedł od żagli i drewna do pary, żelaza i stali. Konkurencyjna presja na osiągnięcie bardziej przewidywalnego transportu oceanicznego napędzała industrializację przemysłu stoczniowego, ponieważ armatorzy domagali się statków, które umożliwiałyby ściślejsze planowanie, lepszą wydajność i bezpieczną dostawę ładunków. W Bridging the Seas historyk marynarki Larrie Ferreiro opisuje tę transformację przemysłu stoczniowego, przedstawiając powstanie profesjonalnej architektury morskiej jako integralną część epoki przemysłowej.
Ferreiro wyjaśnia, że wprowadzenie pary, żelaza i stali wymagało nowych zasad i nowych sposobów myślenia o projektowaniu i budowaniu statków. Charakterystyka wydajności musiała zostać najpierw zmierzona, a następnie teoretyzowana. Teoria statków doprowadziła do opracowania wymiernych standardów, które zapewniłyby bezpieczeństwo i jakość wymaganą przez przemysł i rządy, a to z kolei doprowadziło do profesjonalizacji architektury morskiej jako dyscypliny inżynieryjnej. Ferreiro opisuje, między innymi, technologie, które pozwoliły na większą przewidywalność osiągów statków; rozwój teoretyczny w architekturze morskiej w zakresie ruchu, prędkości i mocy, śrub napędowych, manewrowania i projektowania strukturalnego; integrację teorii z projektowaniem i budową statków; oraz pojawienie się infrastruktury laboratoryjnej do badań.
