W obliczu coraz bardziej niepewnych kryzysów ekologicznych każdy ruch, każda książka, każde publiczne oświadczenie, które od końca XVIII wieku opowiadało się za zachowaniami przyjaznymi dla środowiska, powinno być traktowane poważnie.
Niniejszy tom śledzi te świadectwa i próbuje nadać im znaczenie dla teraźniejszości. Oprócz aspektów politycznych i społeczno-ekonomicznych, poszukiwanie wskazówek przez Josta Hermanda dotyczy przede wszystkim tych bohaterów nauk o kulturze i nauk humanistycznych, którzy, czy to w organizacjach ochrony zwierząt, jako wegetarianie, w ruchu reformy życia, w Heimatschutz czy w partii Die Grunen, próbowali dołączyć do chóru tych głosów z poczuciem odpowiedzialności za społeczeństwo jako całość, którzy, mając na uwadze przetrwanie przyszłych pokoleń, opowiadali się za utrzymaniem podstaw humanitarnej egzystencji ustanowionych w naturze.
