Boskość i człowieczeństwo: Ponowne rozważenie Wcielenia

Opinie czytelników

„Konstruktywna teologia chalcedońska” Olivera Crispa oferuje kompleksową analizę i obronę chalcedońskiej chrystologii, odnosząc się do współczesnych wyzwań dla klasycznych poglądów, takich jak koncepcje ludzkiej natury Chrystusa, kenozy i teologii nieinkarnacyjnych. Książka składa się z dwóch części: pierwsza kładzie podwaliny pod doktrynę chalcedońską, podczas gdy druga zajmuje się różnymi współczesnymi krytykami. Chociaż niektórzy czytelnicy uważają ją za nieco skomplikowaną, jest chwalona za jasność i głębię.

⬤ Jasna i metodyczna obrona chalcedońskiej chrystologii.
⬤ Skutecznie angażuje się i krytykuje współczesne kwestie teologiczne.
⬤ Logiczny i wyrazisty tekst, który przemawia zarówno do studentów teologii, jak i doświadczonych teologów.
⬤ Zwięzłe eseje, które rezonują z czytelnikiem, często utrzymując dyskusje teologiczne poniżej 200 stron.
⬤ Doskonałe podsumowania historyczne i odniesienia do alternatywnych teorii zwiększają zrozumienie.

⬤ Niektóre części mogą być zbyt złożone lub trudne dla zwykłych czytelników.
⬤ Wymaga pewnego poziomu wiedzy teologicznej; może nie być łatwa w odbiorze dla osób bez formalnego wykształcenia teologicznego.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że włączenie niektórych postaci, takich jak John Hick, jest nieco nie na miejscu lub nieistotne dla głównych argumentów.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Divinity and Humanity: The Incarnation Reconsidered

Zawartość książki:

Doktryna Wcielenia leży u podstaw chrześcijaństwa.

Jednak idea, że "Bóg był w Chrystusie" stała się przedmiotem wielu dyskusji we współczesnej teologii. Oliver Crisp zajmuje się sześcioma kluczowymi kwestiami Wcielenia, broniąc solidnej wersji doktryny, zgodnej z klasyczną chrystologią.

Analizuje perychorezę, czyli wzajemne przenikanie się, w odniesieniu zarówno do Wcielenia, jak i Trójcy Świętej. W dwóch rozdziałach Crisp zajmuje się ludzką naturą Chrystusa, a następnie przedstawia argument przeciwko poglądowi, powszechnemu wśród niektórych współczesnych teologów, że Chrystus miał upadłą ludzką naturę. Rozważa pojęcie boskiej kenozy lub ogołocenia i omawia chrystologię nieinkarnacyjną, koncentrując się na pracy Johna Hicka.

Pogląd ten zaprzecza, że Chrystus jest Bogiem Wcielonym, uznając Go przede wszystkim za moralny wzór do naśladowania. Crisp odrzuca to alternatywne ujęcie natury chrystologii.