Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Black Wall Street 100” jest ceniona za dokładne badania i wnikliwe omówienie masakry rasowej w Tulsie i jej historycznych implikacji. Wielu czytelników docenia wciągający styl pisania autora i bogactwo dostarczonych informacji. Niektórzy jednak uważają, że książka jest zbyt szczegółowa i przypomina podręcznik, przez co jest trudna do przyswojenia dla zwykłych czytelników. Pojawiły się również obawy dotyczące prezentacji, takie jak fizyczne uszkodzenie książki.
Zalety:⬤ Informacyjna i dobrze zbadana
⬤ angażująca opowieść, która sprawia, że historia staje się wizualna
⬤ służy jako cenne źródło zrozumienia historii rasowej
⬤ zawiera przydatne załączniki i przypisy końcowe
⬤ podkreśla ważny, ale często pomijany temat.
Wady:⬤ czyta się jak podręcznik, przez co jest potencjalnie niewygodna dla zwykłych czytelników
⬤ niektóre treści wydają się powtarzalne
⬤ napotkano problemy z fizycznym stanem książki
⬤ jakość pisania krytykowana przez niektórych jako chaotyczna.
(na podstawie 15 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Black Wall Street 100: An American City Grapples With Its Historical Racial Trauma
Zawartość książki:
Black Wall Street 100: An American City Grapples with its Historical Racial Trauma, wspierana przez Komisję Stulecia Masakry Rasowej w Tulsie w 1921 r. i Komisję 400 Lat Historii Afroamerykanów, wspiera misję edukacyjną obu organów. Książka oferuje aktualne informacje na temat rozwoju sytuacji w Tulsa w ogóle, a w szczególności w Tulsa's Greenwood District od czasu publikacji Hannibala B. Johnsona, Black Wall Street: From Riot to Renaissance in Tulsa's Historic Greenwood District.
Black Wall Street 100 jest oknem na to, co odróżnia dzisiejszą Tulsę od Tulsy sprzed stu lat. Zanim spojrzymy przez ten iluminator, musimy najpierw zastanowić się nad historyczną dzielnicą Greenwood w Tulsie w całej jej okazałości i nędzy, od cudownego ducha przedsiębiorczości, który ją przeniknął, przez masakrę, która charakteryzowała masakrę w 1921 r., przez odbicie i odbudowę po masakrze, która wyniosła dzielnicę na nowe wyżyny, aż po upadek w połowie XX wieku, który okazał się drugim niemal śmiertelnym ciosem dla obecnej rekalibracji i rebrandingu odradzającej się, ale inaczej skonfigurowanej społeczności.
Trajektoria Tulsy może być pouczająca dla innych społeczności, które w podobny sposób starają się poradzić sobie z własną historią traumy rasowej. I odwrotnie, Tulsa może skorzystać na tym, że dowie się więcej o ścieżkach obranych przez inne społeczności. Dzięki dzieleniu się i synergii mamy większe szanse na wykonanie pracy niezbędnej do uzdrowienia i pójścia dalej w kierunku pojednania, o którym tak często mówimy.
