Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje podkreślają, że „Black Wall Street 100” to kompleksowa i pouczająca książka o masakrze rasowej w Tulsa. Jest chwalona za szeroko zakrojone badania, wciągającą fabułę i znaczenie w edukowaniu czytelników o ważnej, ale często pomijanej części amerykańskiej historii. Niektórzy czytelnicy uważają ją jednak za zbyt szczegółową lub podręcznikową, co sprawia, że jest ona trudna do przyswojenia dla zwykłych czytelników. Ogólnie rzecz biorąc, książka ta jest uznawana za kluczowe źródło wiedzy na temat historii rasowej w Ameryce.
Zalety:Pouczająca i dobrze zbadana, wciągająca forma, ważny kontekst historyczny, świetne źródło informacji dla nauczycieli i decydentów, pełna nowych informacji i wizualizacji, wciągająca fabuła.
Wady:Często sprawia wrażenie podręcznikowej i suchej, może być zbyt szczegółowa lub kliniczna dla zwykłych czytelników, niektóre treści mogą się powtarzać, trudne do przyswojenia dla osób niezaznajomionych z tematem, zgłaszane problemy z jakością książki.
(na podstawie 15 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Black Wall Street 100: An American City Grapples With Its Historical Racial Trauma
Zawartość książki:
Black Wall Street 100: An American City Grapples with its Historical Racial Trauma, wspierana przez Komisję Stulecia Masakry Rasowej w Tulsie w 1921 r. i Komisję 400 Lat Historii Afroamerykanów, wspiera misję edukacyjną obu organów. Książka oferuje aktualne informacje na temat rozwoju sytuacji w Tulsa w ogóle, a w szczególności w Tulsa's Greenwood District od czasu publikacji Hannibala B. Johnsona, Black Wall Street: Od zamieszek do renesansu w historycznej dzielnicy Greenwood w Tulsie.
Black Wall Street 100 to okno na to, co odróżnia dzisiejszą Tulsę od Tulsy sprzed stu lat. Zanim spojrzymy przez ten iluminator, musimy najpierw zastanowić się nad historyczną dzielnicą Greenwood w Tulsie w całej jej okazałości i nędzy, od cudownego ducha przedsiębiorczości, który ją przeniknął, przez masakrę, która charakteryzowała masakrę w 1921 r., po odbicie i odbudowę po masakrze, która wyniosła dzielnicę na nowe wyżyny, aż po upadek w połowie XX wieku, który okazał się drugim niemal śmiertelnym ciosem dla obecnej rekalibracji i rebrandingu odradzającej się, ale inaczej skonfigurowanej społeczności.
Trajektoria Tulsy może być pouczająca dla innych społeczności, które w podobny sposób starają się poradzić sobie z własną historią traumy rasowej. I odwrotnie, Tulsa może skorzystać na tym, że dowie się więcej o ścieżkach obranych przez inne społeczności. Dzięki dzieleniu się i synergii mamy większe szanse na wykonanie pracy niezbędnej do uzdrowienia i pójścia dalej w kierunku pojednania, o którym tak często mówimy.
