Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje chwalą książkę Tricii Rose za jej wnikliwą analizę i kulturową historię hip-hopu, podkreślając jej wartość akademicką i osobiste znaczenie dla czytelników. Chociaż książka jest chwalona za treść i sposób opowiadania historii, niektórzy recenzenci wspominają o kwestiach związanych z jej wykonaniem, takich jak edycja i struktura.
Zalety:Książka jest w świetnym stanie, nawet gdy jest używana, oferuje fundamentalny tekst dla badań nad hip-hopem, ponownie łączy czytelników z historią i kulturowym znaczeniem hip-hopu, zawiera dogłębną analizę ról płciowych i czarnej kultury, jest opisywana jako otwierająca oczy i jest dostępna zarówno dla naukowców, jak i zwykłych czytelników.
Wady:Niektórym recenzentom brakowało wykonania ze względu na rozproszoną strukturę, nieprecyzyjną dykcję i kwestie redakcyjne. Oczekiwano również więcej treści od autora, wskazując, że niektórzy czytelnicy uważali, że książka mogłaby dostarczyć głębszych spostrzeżeń.
(na podstawie 23 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Black Noise: Rap Music and Black Culture in Contemporary America
Zawartość książki:
Wszechstronne spojrzenie na teksty, muzykę, kultury, tematy i style muzyki rap.
Zdobywca nagrody American Book Award przyznawanej przez Before Columbus Foundation (1995).
Od swoich początków w kulturze hip-hopowej, gęste rytmy i agresywne teksty muzyki rap sprawiły, że stała się ona prowokacyjnym elementem amerykańskiego krajobrazu kulturowego. W Black Noise: Rap Music and Black Culture in Contemporary America, Tricia Rose, opisana przez New York Times jako "teoretyk hip-hopu", kompleksowo przygląda się tekstom, muzyce, kulturom, tematom i stylom tej wysoce rytmicznej, rymowanej opowieści i zmaga się z najistotniejszymi kwestiami i debatami, które ją otaczają.
Tricia Rose, asystentka profesora studiów afrykańskich i historii na Uniwersytecie Nowojorskim, sortuje wiele głosów rapu, badając jego podstawową miejską politykę kulturową, w szczególności wpływową nowojorską scenę rapową, i omawia rap jako unikalną formę muzyczną, w której tradycyjne afrykańskie tradycje ustne łączą się z najnowocześniejszymi technologiami muzycznymi. Następnie zajmuje się polityką rasową rapu, jego ostrą krytyką policji i rządu oraz reakcjami tych instytucji. Na koniec bada złożoną politykę seksualną rapu, w tym kwestie mizoginii, dominacji seksualnej i krytyki mężczyzn przez raperki.
Debaty te nie przesłaniają jednak słów i myśli samych raperów. Rose dokładnie analizuje również teksty i teledyski do piosenek takich artystów jak Public Enemy, KRS-One, Salt N' Pepa, MC Lyte i L. L. Cool J., a także opiera się na szczerych wywiadach z Queen Latifah, producentem muzycznym Ericiem "Vietnamem" Sadlerem, tancerzem Crazy Legs i innymi, aby namalować pełne spektrum politycznego i estetycznego rapu. Rose zauważa, że muzyka rap pozostaje żywą siłą z własną estetyką, "hałaśliwym i potężnym elementem współczesnej amerykańskiej kultury popularnej, który nadal przyciąga do siebie wiele uwagi".
