Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 44 głosach.
„Traktowana jako trylogia, Zgoda na niebycie pojedynczą istotą jest monumentalnym osiągnięciem: błyskotliwą interwencją teoretyczną, którą można najlepiej opisać jako potężny argument na rzecz czarności jako kategorii analizy.” - Brent Hayes Edwards, autor Epistrophies: Jazz and the Literary Imagination. W Black and Blur - pierwszym tomie jego wysublimowanej i fascynującej trylogii „Zgoda na niebycie pojedynczą istotą” - Fred Moten angażuje się w obszerne rozważania na temat miejsca i siły czerni w sztuce, polityce i życiu afrykańskiej diaspory.
W tych powiązanych ze sobą esejach Moten zajmuje się uwikłaniem, zacieraniem granic i innymi praktykami, które podważają pojęcia samostanowienia i suwerenności w sferze politycznej i estetycznej. Black and Blur charakteryzuje się nieprawdopodobnymi zestawieniami: Althusser analizuje raperów Prasa i Ol' Dirty Bastarda; Szekspir spotyka się ze Stokely Carmichaelem; myśliciele tacy jak Kant, Adorno i Jos Esteban Muoz oraz artyści i muzycy, w tym Thornton Dial i Cecil Taylor, grają ze sobą.
Moten twierdzi, że czarność obejmuje szereg społecznych, estetycznych i teoretycznych rebelii, które odpowiadają na wspólną nowoczesność opartą na socjologicznej katastrofie transatlantyckiego handlu niewolnikami i kolonializmu osadników. Czyniąc to, podważa normatywne sposoby czytania, słyszenia i widzenia, zmieniając w ten sposób kolejność zmysłów, aby stworzyć nowe sposoby poznania.
