Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 189 głosach.
The Battles for Spotsylvania Court House and the Road to Yellow Tavern, May 7--12, 1864
The Battles for Spotsylvania Court House and the Road to Yellow Tavern, 7-12 maja 1864 r. to kontynuacja niezrównanego podejścia Gordona C. Rhei do starcia tytanów wojny secesyjnej: Armia Potomaku Granta kontra Armia Północnej Wirginii Lee. Okraszona szczegółami, innowacyjną analizą, porywającą prozą i mnóstwem dowodów pierwotnych, jest godną kontynuacją pierwszej, uznanej pracy Rhea, Bitwa pod Wilderness, 5-6 maja 1864 roku.
Tutaj Rhea analizuje manewry i bitwy od 7 maja 1864 r., kiedy Grant opuścił Wilderness, do 12 maja, kiedy jego próba przełamania linii Lee poprzez frontalny atak osiągnęła mrożący krew w żyłach punkt kulminacyjny w miejscu, które obecnie nazywane jest Krwawym Kątem.
Po poniesieniu poważnych strat w Dzikiej Puszczy, Lee nie miał innego wyboru, jak tylko okiełznać swoje agresywne instynkty i przygotować się do bitwy obronnej pod Spotsylvanią. Doskonaląc sztukę prac polowych (która zapowiadała okopy we Francji podczas I wojny światowej), zaaranżował swoich wyczerpanych weteranów w defensywnym przedstawieniu, które należy do klasyki historii wojskowości. Grant, zaprzysiężony do zniszczenia armii Lee, musiał rozwiązać trudny problem penetracji zagmatwanych, dobrze wyposażonych ziemnych wałów przeciwnika. Przeprowadził salwę ataków, które okazały się rzezią dla obu armii i doprowadziły do punktu zwrotnego w jego strategicznym myśleniu. Do rzezi przyczyniły się postępy w dziedzinie uzbrojenia, które do 1864 r. przewyższały ówczesne napoleońskie działania wojenne. Rezultatem były ogromne straty: tylko 12 maja Lee stracił osiem tysięcy ludzi, a Grant dziewięć tysięcy.
Rhea wyczerpująco czerpie z wcześniej niewykorzystanych materiałów - przede wszystkim współczesnych relacji prasowych oraz pamiętników i listów, które dopiero niedawno zostały udostępnione - aby stworzyć ostateczną relację Granta i Lee w Spotsylvanii. Tutaj po raz pierwszy znajduje się szczegółowy opis roli kawalerii w kampanii, od ponurych walk w Todd's Tavern, poprzez nalot Philipa Sheridana na Richmond i śmiertelne zranienie Jeba Stuarta w Yellow Tavern. Tutaj również znajdują się świeże i wymagające interpretacje, które często zaprzeczają konwencjonalnej mądrości.
Kiedy 13 maja nastała niesamowita cisza, nie było wyraźnego zwycięzcy bitew z poprzednich dni. Jak stwierdza Rhea w swoim epilogu, koniec nie był jeszcze widoczny. Przebiegły Lee i buldog Grant wkrótce spotkają się ponownie.
--Gary W. Gallagher "Journal of American History".
