Bitwa powietrzna o Leningrad: 1941-1944

Opinie czytelników

Książka zapewnia dogłębną eksplorację niemieckich nalotów bombowych podczas oblężenia Leningradu z perspektywy radzieckiej, oferując krytyczne spostrzeżenia i szczegółowe relacje, które przeciwstawiają się tradycyjnym zachodnim narracjom.

⬤ Szczegółowy opis niemieckich nalotów bombowych
⬤ unika powojennej radzieckiej propagandy
⬤ zawiera źródła pierwotne
⬤ oferuje krytykę zarówno radzieckich, jak i niemieckich strategii wojskowych
⬤ obejmuje unikalne aspekty, takie jak Czerwona Flota Bałtycka i niemieckie działa oblężnicze.

Ograniczone omówienie niemiecko-radzieckich bitew myśliwców; nie skupia się na szczegółach walki powietrznej.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Air Battle for Leningrad: 1941-1944

Zawartość książki:

Oblężenie Leningradu było jedną z najbardziej brutalnych bitew II wojny światowej. Leningrad, drugie co do wielkości i najbardziej zaludnione miasto w Związku Radzieckim, obecnie Sankt Petersburg, był jednym z trzech priorytetowych celów niemieckiej inwazji, operacji Barbarossa. W Leningradzie skoncentrowane były 333 duże fabryki wojskowe, w których mieszkało 565 000 pracowników, produkujących czołgi, samoloty, artylerię i okręty wojenne.

10 lipca 1941 r. niemieckie dywizje czołgów, po przełamaniu frontu na południe od Pskowa, dotarły do miasta Ługa. Stamtąd siły Hitlera miały do pokonania nieco ponad 110 mil do Leningradu. Tymczasem miasto gorączkowo przygotowywało się do obrony. Zastępcy Stalina, Żdanow i Woroszyłow, planowali wykorzystać do tego celu całą gotową do walki ludność Leningradu.

Wierząc, że miasto zostanie wkrótce zdobyte przez Niemców, Stalin nakazał natychmiastową ewakuację fabryk wojskowych i wykwalifikowanych pracowników z Leningradu na wschód. Zanim miasto zostało całkowicie zablokowane, większość cennego sprzętu została wywieziona. Jednak pozostała ludność cywilna, w tym około 400 000 dzieci, została pozostawiona własnemu losowi.

Na początku września 1941 r. niemieckie dywizje wspierane przez VIII Fliegerkorps Luftwaffe zdobyły miasto Shlisselburg. Leningrad był teraz odcięty od reszty Związku Radzieckiego. Hitler wierzył, że miasto wkrótce odbije się echem na dźwięk niemieckich butów.

Leningrad jednak się nie poddał. Jesienią 1941 r. Wehrmacht nie miał wystarczających sił, by zdobyć miasto i przez trzy długie lata głównymi środkami walki z jego obrońcami były Luftwaffe i artyleria dalekiego zasięgu. We wrześniu 1941 r., kiedy rozpoczęły się systematyczne bombardowania i ostrzały, wiele tysięcy rodzin próbowało opuścić Leningrad, ale prawie wszystkie drogi ucieczki zostały odcięte. Zapasy żywności w mieście gwałtownie spadły.

W tej książce autorzy przedstawiają pełną historię niemieckich i radzieckich bitew powietrznych w sektorze Leningradu podczas oblężenia. Znajdują się tu druzgocące szczegóły bombardowań głodującej ludności, liczne próby zniszczenia Czerwonej Floty Bałtyckiej przez Luftwaffe, ataki powietrzne na "Drogę Życia", wzdłuż której dostarczano do miasta niezbędną żywność i amunicję, a także walki w przestworzach nad Leningradem i jego okolicami. Ujawniając, co działo się w powietrzu i na ziemi, a także w niemieckim i rosyjskim sztabie, autorzy wyjaśniają, dlaczego pomimo licznych sukcesów Luftwaffe nie udało się zmusić Leningradu do kapitulacji.