Ocena:
Ten pamiętnik przedstawia głęboko osobistą i prowokującą do myślenia relację z doświadczeń Susan Devan Harness jako rdzennego Amerykanina adoptowanego przez białych rodziców. Porusza tematy tożsamości, przynależności kulturowej i emocjonalnych wyzwań, przed którymi stają osoby adoptowane przez inne rasy. Wielu czytelników uważa ten tekst za wciągający i mocny, podczas gdy niektórzy krytykują go za nadmierne skupienie się na sobie.
Zalety:Książka jest dobrze napisana, wciągająca i szczera, oferując unikalne spojrzenie na adopcję transrasową. Otwiera oczy czytelników na wyzwania związane z tożsamością i przynależnością kulturową. Wielu docenia osobistą i emocjonalną głębię narracji, a także jej zdolność do poruszania złożonych kwestii społecznych związanych z historią rdzennych Amerykanów i adopcją.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważali, że pamiętnik nadmiernie koncentruje się na osobistych zmaganiach autora, co prowadzi do postrzegania go jako narracji „biada mi”. Niektórzy uważali, że tempo jest powolne lub treść zbyt znajoma, bez wystarczającej głębi, aby ją podnieść.
(na podstawie 35 opinii czytelników)
Bitterroot: A Salish Memoir of Transracial Adoption
2019 High Plains Book Award (kategorie Creative Nonfiction i Indigenous Writer)
2021 Barbara Sudler Award od History Colorado.
W Bitterroot Susan Devan Harness śledzi swoją podróż do zrozumienia złożoności i zmagań bycia dzieckiem Indian amerykańskich adoptowanym przez białą parę i mieszkającym na wiejskim amerykańskim Zachodzie. Kiedy Harness miała piętnaście lat, zapytała swojego przybranego ojca o swoich "prawdziwych" rodziców. Ten odpowiedział, że zginęli w wypadku samochodowym niedługo po jej narodzinach - ale tak nie było, o czym Harness dowiedziała się w rozmowie z pracownikiem socjalnym kilka lat później.
Poszukiwanie odpowiedzi przez Harness obracało się wokół jej potrzeby ustalenia, dlaczego była celem rasistowskich uwag i dlaczego zawsze wydawała się być na zewnątrz. Nowe pytania towarzyszyły jej przez cały okres studiów i do lat dwudziestych, kiedy założyła własną rodzinę. Spotkanie z biologiczną rodziną na początku lat trzydziestych zrodziło jeszcze więcej pytań. Po czterdziestce Harness postanowiła poważnie zająć się poszukiwaniem odpowiedzi, gdy prowadząc ustne historie, rozmawiała z innymi osobami adoptowanymi przez inne rasy. Po pięćdziesiątce zdała sobie sprawę, że pojęcie "domu", które przypisywała rezerwatowi, istniało tylko w jej wyobraźni.
Nadanie sensu swojej rodzinie, historii asymilacji amerykańskich Indian i bardzo realnemu - ale kulturowo skonstruowanemu - pojęciu rasy pomogło Harness odpowiedzieć na często zagadkowe pytania dotyczące stereotypów, poczucia braku przynależności, znaczenia rodziny oraz znaczenia przebaczenia i samoakceptacji. W tym procesie Bitterroot zapewnia również głęboki i bogaty kontekst, w którym można doświadczyć życia.
