Biblioteka starożytnych tekstów dla badaczy, tom 3: Septuaginta: Tłumaczenie Sir Lancelota C. L. Brentona z 1851 r.

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że Septuaginta jest pouczającym i wartościowym tłumaczeniem, które zapewnia wgląd w teksty biblijne używane przez Jezusa i jego uczniów. Czytelnicy doceniają jej historyczne znaczenie i możliwość porównania jej z innymi tłumaczeniami. Wielu z nich uważa jednak, że jest on nieporęczny, ciężki i trudny w nawigacji ze względu na brak znaczników rozdziałów i wersetów, co wpływa na komfort czytania.

Pouczająca treść, duża wartość historyczna, duży druk, który jest łatwy do odczytania, dobra jakość w stosunku do ceny, szybka wysyłka, dobrze zapakowany, przydatny do głębszych studiów biblijnych, cenny towarzysz do zrozumienia Nowego Testamentu, trwałe, grube strony.

Nieporęczna i ciężka, brak znaczników rozdziałów i wersetów ułatwiających nawigację, niektóre egzemplarze mogą być używane lub w złym stanie, mała czcionka numerów wersetów, brak ważnych przypisów z innych wydań, sporadyczne problemy z jakością, takie jak cienkie strony.

(na podstawie 126 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Researcher's Library of Ancient Texts, Volume 3: The Septuagint: 1851 Translation by Sir Lancelot C. L. Brenton

Zawartość książki:

Septuaginta (lub "LXX" lub "grecki Stary Testament") to tłumaczenie hebrajskiego Starego Testamentu i niektórych apokryfów, które zgodnie z tradycją zostało ufundowane pod koniec III wieku pne przez Ptolemeusza II Filadelfa, króla ptolemejskiego Egiptu (283 pne do 246 pne). Greckie tłumaczenie zostało pierwotnie stworzone do użytku przez aleksandryjskich Żydów, którzy biegle posługiwali się greką koine, ale nie hebrajskim.

Dlatego Septuaginta jest czasami nazywana "Biblią Apostołów" i tą, do której Jezus i jego uczniowie mieli dostęp. Jest ona cytowana w Nowym Testamencie przez pisarzy takich jak apostoł Paweł i pozostała Pismem używanym przez Ojców Apostolskich. Tłumaczenie Septuaginty na język angielski autorstwa Sir Lancelota C.

L. Brentona zostało po raz pierwszy opublikowane w 1851 roku i opierało się głównie na Codex Vaticanus, jednym z najstarszych zachowanych rękopisów greckiej Biblii.

Pozostaje standardem używanym przez wielu uczonych i studentów Pisma Świętego i historii. Zawarte w tym tomie (The Researchers Library of Ancient Texts Volume III): The English Translation of the Greek Septuagint Bible, Including the Apocrypha.