Biały dzikus: William Johnson i wynalezienie Ameryki

Opinie czytelników

Książka „White Savage” autorstwa Fintana O'Toole'a bada życie Sir Williama Johnsona, wpływowej postaci w kolonialnej Ameryce, znanej ze swoich złożonych relacji z Irokezami i kluczowej roli w brytyjskiej polityce kolonialnej podczas wojen francusko-indiańskich. Recenzenci chwalą książkę za jej szczegółową i wciągającą fabułę, jednocześnie zwracając uwagę na jej wkład w zrozumienie historycznego znaczenia wpływów rdzennych Amerykanów we wczesnej historii Ameryki.

Wciągający styl pisania, dobrze zbadana i dokładna eksploracja życia Johnsona, podkreśla znaczenie relacji rdzennych Amerykanów w historii kolonialnej, zapewnia zniuansowany portret złożonej postaci historycznej, oferuje żywy kontekst historyczny, który ożywia epokę.

Niektórzy recenzenci uważali, że książka zawierała fragmenty, które były nudne lub zbytnio skupiały się na irlandzkim dziedzictwie Johnsona, a nie na jego działaniach w Ameryce. Wspomniano o nieścisłościach w wyborze okładki i drobnych problemach z pisownią w dokumentach historycznych.

(na podstawie 23 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

White Savage: William Johnson and the Invention of America

Zawartość książki:

William Johnson był ledwie chłopcem, gdy opuścił Irlandię i swoją gaelicką, rzymskokatolicką rodzinę, by zostać protestantem w służbie brytyjskiego imperium Ameryki Północnej.

W Nowym Jorku w 1738 r. Johnson przeniósł się na granice wzdłuż rzeki Mohawk, gdzie ugruntował swoją pozycję jako handlarz futrami, a ostatecznie stał się właścicielem ziemskim z rozległymi posiadłościami.

Służąc jako główny brytyjski pośrednik z Konfederacją Irokezów, dowodził siłami brytyjskimi, kolonialnymi i irokeskimi, które pokonały Francuzów w bitwie nad jeziorem George w 1755 roku, i stworzył pierwsze grupy „strażników”, którzy walczyli jak amerykańscy Indianie i doprowadzili do zwycięstw Patriotów w rewolucji. Jak pokazuje znakomicie zbadana, barwnie dramatyczna narracja Fintana O'Toole'a, kluczem do skuteczności Johnsona był styl, w jakim żył jako „biały dzikus”. Johnson miał dwie żony, jedną Europejkę, jedną Mohawk; biegle władał językiem Mohawk; i był pionierem w wykorzystywaniu amerykańskich Indian jako aktywnych partnerów w tworzeniu nowej Ameryki.

Mistrzowskie wykorzystanie przez O'Toole'a niezwykłych dokumentów napisanych przez Irlandczyków, Holendrów, Niemców, Francuzów i Indian amerykańskich uczestniczących w dramacie Johnsona ożywia opis legendarnej kariery tej bohaterskiej postaci. Sugeruje również, dlaczego wczesny multikulturalizm Johnsona rozpadł się i dlaczego sprzeczności jego przedsięwzięcia stworzyły historyczny ślepy zaułek.