Białe niewolnictwo w państwach barbarzyńskich

Opinie czytelników

Książka bada historię białego niewolnictwa w Afryce Północnej, koncentrując się w szczególności na chrześcijańskich niewolnikach ze Stanów Barbarzyńskich. Oferuje unikalne spojrzenie na temat niewolnictwa, łącząc wydarzenia historyczne i debaty z szerszym kontekstem niewolnictwa w Ameryce.

Książka jest pouczająca i obejmuje mało znany aspekt historii z dokładnością, w tym warunki niewolników, hipokryzję amerykańskiego niewolnictwa i konkretne relacje osób zaangażowanych. Czytelnicy doceniają dokumentację historyczną i dogłębność badań przeprowadzonych przez autora, Charlesa Sumnera. Wielu recenzentów uznało ją za wciągającą i otwierającą oczy, stanowiącą mocne oskarżenie przeciwko niewolnictwu jako całości.

Niektórzy czytelnicy zauważyli, że język może być trudny ze względu na dziewiętnastowieczny styl. Inni wspomnieli, że może być postrzegany jako nudny lub pozbawiony głębi narracji, szczególnie w odniesieniu do szerszego kontekstu niewolnictwa poza konkretnym skupieniem się na białych niewolnikach. Kilka osób narzekało, że wydanie na Kindle nie ma odpowiedniej okładki i że cena jest zbyt niska.

(na podstawie 39 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

White Slavery in the Barbary States

Zawartość książki:

Po raz pierwszy wygłoszona jako wykład w Bostonie w 1847 roku przez jednego z czołowych amerykańskich działaczy antyniewolniczych, ta klasyczna praca stała się potężnym argumentem używanym przeciwko instytucji niewolnictwa, jaka istniała wówczas w Stanach Zjednoczonych, ponieważ, jak słusznie zauważył autor, dlaczego Ameryka poszła na wojnę, aby położyć kres białemu niewolnictwu w Afryce Północnej z rąk Maurów, a mimo to nadal tolerowała czarne niewolnictwo u siebie?

Zaczynając od przeglądu historycznego charakteru niewolnictwa od czasów starożytnych, autor najpierw skupia się na tym, jak handel białymi niewolnikami stał się jedną z dominujących cech mauretańskiego społeczeństwa w Afryce Północnej, skoncentrowanego wokół miast Tunis i Algier.

Z tych baz, autor ujawnia, za pomocą dokładnie przywoływanych źródeł, arabscy handlarze niewolników żerowali na europejskiej żegludze i przeprowadzali naloty przez morza, docierając do południowo-zachodniego wybrzeża Anglii i Irlandii w swoich działaniach związanych z polowaniem na niewolników.

Wiele słynnych postaci, takich jak hiszpański pisarz Cervantes ("Don Kichot"), zostało schwytanych i zniewolonych przez Maurów, a pierwsza poważna europejska próba militarnego powstrzymania handlu niewolnikami miała miejsce w 1620 roku, kiedy to angielska flota wyruszyła przeciwko Algierowi. Autor, zawsze świadomy niekonsekwencji postawy europejskich mocarstw wobec niewolnictwa, nie omieszkał zauważyć, że w tym samym roku pierwsi afrykańscy niewolnicy zostali wyładowani w Ameryce Północnej, również przez angielskich władców.

Następnie autor opisuje warunki, w jakich żyli biali niewolnicy w Afryce Północnej oraz długą listę europejskich dyplomatycznych i militarnych prób powstrzymania handlu niewolnikami.

Wreszcie, rosnąca liczba Amerykanów schwytanych przez Maurów, obecnie znanych jako Piraci Barbarzyńcy, nazwanych tak od tego regionu geograficznego Afryki Północnej, doprowadziła do amerykańskiej interwencji wojskowej.

To z kolei spowodowało, że Bey of Tripoli formalnie wypowiedział wojnę Stanom Zjednoczonym w 1801 roku, co ostatecznie doprowadziło do fizycznego zniszczenia państw piratów barbarzyńskich w 1816 roku za pomocą środków wojskowych.

Dzieło Sumnera pozostaje dramatycznym przeglądem mało znanego okresu historii i przez lata nie straciło nic ze swojego potężnego przesłania.

Zdjęcie na okładce: "Torments of the Slaves" z "Histoire de Barbarie et de ses corsairs", Pierre Dan, 1637.