Ocena:
Recenzje książki „White Innocence” odzwierciedlają szereg opinii na temat jej skuteczności w odniesieniu do koncepcji białości w kontekście holenderskim. Wielu czytelników uznało książkę za otwierającą oczy i chwaliło jej mocną analizę, podczas gdy inni krytykowali jej akademicki styl i uważali, że brakuje jej praktycznego podejścia dla czytelników szukających wskazówek dotyczących rasizmu.
Zalety:⬤ Mocna analiza i głębokie zrozumienie białości w kontekście europejskim, szczególnie w Holandii
⬤ otwierające oczy spostrzeżenia dla czytelników dotyczące podświadomego rasizmu
⬤ dokładne włączenie badań naukowych i kontekstu historycznego
⬤ podkreśla wpływ kolonializmu na współczesne społeczeństwo.
⬤ Akademicki styl może być nużący dla ogółu czytelników
⬤ niektórzy uznali styl odwoływania się za irytujący
⬤ nagłe zakończenie z niewystarczającymi powiązaniami między rozdziałami
⬤ brak praktycznych porad dla białych czytelników, jak radzić sobie z rasizmem
⬤ niektóre krytyczne uwagi zostały uznane za pozbawione mocnych dowodów.
(na podstawie 6 opinii czytelników)
White Innocence: Paradoxes of Colonialism and Race
W White Innocence Gloria Wekker bada centralny paradoks holenderskiej kultury: namiętne zaprzeczanie dyskryminacji rasowej i przemocy kolonialnej współistniejące z agresywnym rasizmem i ksenofobią.
Uzyskując dostęp do archiwum kulturowego zbudowanego przez 400 lat holenderskich rządów kolonialnych, Wekker fundamentalnie kwestionuje holenderski rasowy exceptionalizm, podważając dominującą narrację Holandii jako "łagodnego" i "etycznego" narodu. Wekker analizuje przedstawianie czarnoskórych kobiet i mężczyzn przez holenderskie media, brak zrozumienia rasy w holenderskiej akademii, współczesną konserwatywną politykę (w tym homoseksualnych polityków popierających antyimigrancką retorykę) oraz kontrowersje wokół folklorystycznej postaci Czarnego Piotrusia, pokazując, w jaki sposób zaprzeczanie rasizmowi i wyrażanie niewinności chroni biały przywilej.
Wekker odkrywa postkolonialne dziedzictwo rasy i jej rolę w kształtowaniu białego holenderskiego "ja", przedstawiając kwestionowane, trwałe dziedzictwo rasizmu w tym kraju.
