Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Bezsenność” Johansson spotkała się zarówno z pochwałami, jak i krytyką. Wielu czytelnikom spodobało się jej ekscytujące założenie, dobrze rozwinięte postacie i emocjonalna głębia, którą odkrywa. Główny bohater, Parker, zmaga się z wyjątkową klątwą, która zmusza go do doświadczania snów innych, co zapewnia bogatą narrację pełną napięcia i różnorodnych tematów. Niektórzy czytelnicy uznali jednak zakończenie za rozczarowujące i niejasne, czując, że wymagało ono więcej zapowiedzi i rozwiązania.
Zalety:Książka zawiera ekscytujące i oryginalne założenie, z atrakcyjnym bohaterem i dobrze rozwiniętymi postaciami. Wielu czytelników doceniło emocjonalną głębię i eksplorację tematów takich jak przyjaźń, miłość i wpływ traumatycznych przeżyć z przeszłości. Pisanie jest wciągające, z pełnymi napięcia zwrotami akcji, które trzymają czytelników w napięciu. Dynamika między postaciami, w szczególności przyjaźń, była chwalona za autentyczność.
Wady:Zakończenie zostało skrytykowane za to, że jest płaskie i brakuje mu wyrazistości, ponieważ niektórzy czytelnicy uważali, że nie zapewnia ono przekonującego rozwiązania ani wystarczającej zapowiedzi. Pojawiły się również komentarze dotyczące tego, że tekst jest momentami nieco dziecinny i przewidywalny. Kilku recenzentów wspomniało, że mieli trudności z zawieszeniem niewiary w zdolność bohatera do funkcjonowania bez snu przez dłuższy czas.
(na podstawie 68 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Insomnia
Zawartość książki:
Zamiast spać, Parker Chipp spędza każdą noc uwięziony we śnie ostatniej osoby, z którą nawiązał kontakt wzrokowy. Każdej nocy jest miażdżony przez strach i ból innych ludzi, przez ich niepokojące sekrety - a Parker nigdy nie może mieć własnych snów. Poważne wyczerpanie spowodowane tym, że jego mózg nigdy naprawdę nie śpi, paraliżuje go. Jeśli nic się nie zmieni, Parker może wkrótce stanąć w obliczu prawdziwych koszmarów psychozy, a nawet śmierci.
Wtedy poznaje Mię. Jej sny, spokojne i pięknie nieskomplikowane, pozwalają mu na błogi odpoczynek, który jest całkowicie uzależniający. Nie da się ukryć, że Parker bardzo tego potrzebuje. Kiedy zaczyna robić wszystko, by przyciągnąć wzrok Mii, wszyscy w szkole, nawet jego najlepszy przyjaciel, uważają, że popadł w skrajność. A kiedy Mii grozi prawdziwy prześladowca, wszyscy myślą, że to Parker.
Cierpiący na omdlenia Parker zaczyna się zastanawiać, czy nie zmienia się w kogoś niebezpiecznego. Co jeśli potwór prześladujący Mię to właśnie on?
