Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje podkreślają filozoficzną eksplorację bezczynności, omawiając jej wpływ na życie, pracę i zabawę. Czytelnicy docenili głębię przemyśleń i odświeżające podejście do tematu. Jednak jeden z recenzentów zauważył, że był zbyt zmęczony, aby ją przeczytać, co paradoksalnie podkreśla temat książki.
Zalety:⬤ Głębokie filozoficzne spostrzeżenia na temat bezczynności
⬤ obejmuje różne tematy związane z bezczynnością i wolnością
⬤ czerpie z różnych wpływów filozoficznych
⬤ odświeżające spojrzenie na życie.
Wady:Niektórym czytelnikom może być trudno zaangażować się w książkę z powodu zmęczenia lub innych okoliczności życiowych, czego przykładem jest doświadczenie jednego z recenzentów.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Idleness: A Philosophical Essay
Zawartość książki:
Pierwsza książka, która podważa argumenty współczesnej filozofii przeciwko bezczynności, ujawniając, dlaczego stan bezczynności jest stanem prawdziwej wolności.
Przez tysiąclecia bezczynność i lenistwo były uważane za wady. Oczekuje się, że wszyscy będziemy pracować, aby przetrwać i awansować, a poświęcanie energii na cokolwiek innego niż praca i samodoskonalenie może wydawać się luksusem lub moralną porażką. Dalecy od kwestionowania tej konwencjonalnej mądrości, współcześni filozofowie ciężko pracowali, aby opracować nowe powody do potępienia bezczynności. W „Bezczynności”, pierwszej książce, która rzuca wyzwanie współczesnemu filozoficznemu obrazowi bezczynności, Brian O'Connor argumentuje, że argumenty przeciwko obojętności wobec pracy i wysiłku są błędne - i że bezczynność może zamiast tego pozwolić na najwyższą formę wolności.
Bezczynność bada, w jaki sposób niektórzy z najbardziej wpływowych współczesnych filozofów wyciągnęli bezpośredni związek między maksymalnym wykorzystaniem naszego człowieczeństwa a unikaniem lenistwa. Bezczynność została odrzucona jako sprzeczna z potrzebą ludzi, aby stać się autonomicznymi i zintegrowanymi istotami (Kant); aby być użytecznym (Kant i Hegel); aby zaakceptować normy społeczne (Hegel); aby przyczynić się do dobra społecznego poprzez pracę (Marks); i aby uniknąć nudy (Schopenhauer i de Beauvoir).
O'Connor poddaje w wątpliwość wszystkie te argumenty, przedstawiając sympatyczną wizję nieaktywnych i niepoważnych, która czerpie z bardziej produktywnych pomysłów na temat bezczynności, od starożytnej Grecji, przez Anatomię melancholii Roberta Burtona, myśli Schillera i Marcuse'a o znaczeniu zabawy, po niedawną krytykę kultu pracy. Prowokująca do myślenia refleksja nad produktywnością w XXI wieku, Idleness pokazuje, że od teraz żadna teoria tego, co to znaczy mieć wolny umysł, nie może wykluczyć bezczynności z rozmowy.
