Opinie czytelników
Podsumowanie:Pamiętnik Emily Hahn oferuje urzekające spojrzenie na życie pionierki, która przeciwstawiła się normom społecznym i wyruszyła w niezwykłe przygody na całym świecie. Podczas gdy jej niezwykły wkład jako pierwszej kobiety-inżyniera górnictwa i jej eksploracja różnych kultur zostały podkreślone, niektórzy czytelnicy stwierdzili, że części książki brakuje spójności, ponieważ składa się ona raczej ze starszych pism niż z prostych wspomnień.
Zalety:Historia życia Hahn jest inspirująca i pełna przygód, ukazując jej siłę, niezależność i pionierskiego ducha jako kobiety na początku XX wieku. Jej pisarstwo jest opisywane jako wciągające, wypełnione bogatymi obserwacjami z podróży i może służyć jako cenna lekcja dla młodych czytelników na temat pewności siebie i wytrwałości. Wiele recenzji odzwierciedla podziw dla jej wyjątkowych doświadczeń i wciągającego stylu jej prozy.
Wady:Niektórzy czytelnicy wyrazili rozczarowanie, że książka nie jest prawdziwym pamiętnikiem, ponieważ zawiera znaczną ilość wcześniej opublikowanych artykułów New Yorkera i anegdot z dzieciństwa, które umniejszają jej doświadczenia z podróży. Kilka osób uznało organizację książki za „niechlujną” i uważało, że brakuje jej skoncentrowanej narracji, podkreślając, że wiele historii nie odnosi się bezpośrednio do jej pełnego przygód życia za granicą.
(na podstawie 19 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
No Hurry to Get Home: The Memoir of the New Yorker Writer Whose Unconventional Life and Adventures Spanned the Century
Zawartość książki:
Emily Hahn była kobietą wyprzedzającą swoje czasy, obdarzoną poczuciem przygody i darem życia.
Urodzona w St. Louis w 1905 roku, jako studentka rozbiła całkowicie męski wydział geologii Uniwersytetu Wisconsin, w wieku 25 lat samotnie podróżowała do belgijskiego Konga, była konkubiną chińskiego poety w Szanghaju, urodziła dziecko szefa brytyjskich służb specjalnych przed II wojną światową, a na koniec wróciła do Nowego Jorku, by mieszkać i pisać w Greenwich Village.
W tym pamiętniku, opublikowanym po raz pierwszy w formie esejów w The New Yorker, Hahn żywo i zabawnie pisze o ludziach i miejscach, które poznała i pokochała - z okiem dla ciekawskich i sercem dla egzotyki.
