Betlejem oblężone

Opinie czytelników

Książka dr Mitri Raheba zapewnia głęboko osobisty wgląd w palestyńskie doświadczenia pod izraelską okupacją, oferując nadzieję i odporność w trudnych realiach. Podkreśla zmagania palestyńskich chrześcijan i potencjał współpracy między społecznościami muzułmańskimi i chrześcijańskimi. Narracja jest opisywana jako szczera, przejmująca i niezbędna do zrozumienia złożoności konfliktu arabsko-izraelskiego z palestyńskiej perspektywy.

Książka jest pouczająca i inspirująca, dostarczając relacji z pierwszej ręki na temat życia pod okupacją, przedstawiając odporność i nadzieję oraz zachęcając czytelników do zaangażowania się w poszukiwanie pokoju. Jest wysoce zalecana dla tych, którzy chcą zrównoważonego zrozumienia palestyńskiej walki i konfliktów w regionie. Pisarstwo dr Raheba jest opisywane jako potężne, przekonujące i niezbędne do rozwijania świadomości na temat trwającej niesprawiedliwości.

Niektórzy czytelnicy uznali książkę za stronniczą i potencjalnie propagandową, postrzegając ją jako niewystarczająco przedstawiającą przeciwstawne punkty widzenia konfliktu. Krytycy wyrazili zaniepokojenie sposobem, w jaki autor przedstawia wydarzenia i Izrael, sugerując brak równowagi w omawianiu kontekstu historycznego. Kilka recenzji sugeruje, że emocjonalny ciężar narracji może prowadzić do interpretacji, które mogą nie odzwierciedlać sprawiedliwie wszystkich perspektyw.

(na podstawie 29 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Bethlehem Besieged

Zawartość książki:

Mitri Raheb, pastor Kościoła Bożego Narodzenia, palestyńskiej kongregacji luterańskiej, przedstawia potężną kolekcję fascynujących osobistych historii desperacji i nadziei w środku śmiertelnego konfliktu, przybliżając konflikt palestyńsko-izraelski z bliska i osobiście.

Zaangażowanie Raheba przez całe życie na rzecz swojego narodu zatrzymało go w legendarnym miejscu narodzin chrześcijaństwa, nawet gdy Betlejem stało się punktem zapalnym w najbardziej niestabilnym i pełnym nienawiści konflikcie na świecie. Jego pełne pasji osobiste świadectwo podnosi na duchu zbłąkane gesty przyjaźni, odważne próby odbudowy życia i środków do życia na zniszczonej ziemi oraz nieugaszone pragnienie sprawiedliwości i pokoju.